بسم الله الرحمن الرحيم حضرت امام علي (ع) در نهج البلاغه: حكمت77 *************** دنيا شناسى امام و ترك دنياى حرام‏ (اخلاقى) ضرار بن ضمره‏ ضبايى از ياران امام به شام رفت بر معاويه وارد شد. معاويه از او خواست از حالات امام بگويد، گفت: على عليه السّلام را در حالى ديدم كه شب، پرده ‏هاى خود را افكنده بود، و او در محراب ايستاده، محاسن را به دست گرفته، چون مار گزيده به خود مى ‏پيچيد، و محزون مى‏ گريست و مى ‏فرمود : اى دنيا!! اى دنياى حرام! از من دور شو، آيا براى من خودنمايى مى‏ كنى؟ يا شيفته من شده ‏اى تا روزى در دل من جاى گيرى؟ هرگز مبادا غير مرا بفريب، كه مرا در تو هيچ نيازى نيست ، تو را سه طلاقه كرده ‏ام، تا باز گشتى نباشد، دوران زندگانى تو كوتاه، ارزش تو اندك، و آرزوى تو پست است . آه از توشه اندك، و درازى راه، و دورى منزل، و عظمت روز قيامت ! نهج البلاغة / ترجمه دشتى، ص: 641