بسم الله الرحمن الرحيم حضرت امام علي (ع) در نهج البلاغه: حكمت252 ***************** فلسفه احكام الهى‏ (اخلاقى، اجتماعى، اعتقادى) و درود خدا بر او، فرمود: خدا «ايمان» را براى پاكسازى دل از شرك ، و «نماز» را براى پاك بودن از كبر و خودپسندى ، و «زكات» را عامل فزونى روزى ، و «روزه» را براى آزمودن اخلاص بندگان ، و «حج» را براى نزديكى و همبستگى مسلمانان ، و «جهاد» را براى عزّت اسلام، و «امر به معروف» را براى اصلاح توده‏ هاى ناآگاه ، و «نهى از منكر» را براى بازداشتن بى ‏خردان از زشتى‏ ها، «صله رحم» را براى فراوانى خويشاوندان ، و «قصاص» را براى پاسدارى از خون‏ها ، و اجراى «حدود» را براى بزرگداشت محرّمات الهى ، و ترك «مى ‏گسارى» را براى سلامت عقل، و دورى از «دزدى» را براى تحقّق عفّت ، و ترك «زنا» را براى سلامت نسل آدمى، و ترك «لواط» را براى فزونى فرزندان ، و «گواهى دادن» را براى به دست آوردن حقوق انكار شده، و ترك «دروغ» را براى حرمت نگهداشتن راستى ، و «سلام» كردن را براى امنيّت از ترس‏ها ، و «امامت» را براى سازمان يافتن امور امّت ، و «فرمانبردارى از امام» را براى بزرگداشت مقام رهبرى، واجب كرد . نهج البلاغة / ترجمه دشتى، ص: 683