بسم الله الرحمن الرحيم حضرت امام علي (ع) در نهج البلاغه: حكمت370 ***************** وَ رُوِىَ اَنَّهُ عَلَيْهِ السَّلامُ قَلَّمَا اعْتَدَلَ بِهِ الْمِنْبَرُ اِلاّ قالَ اَمامَ الْخُطْبَةِ: اَيُّهَا النّاسُ اتَّقُوا اللّهَ، فَما خُلِقَ امْرُؤٌ عَبَثاً فَيَلْهُوَ، وَلا تُرِكَ سُدًى فَيَلْغُوَ، وَ ما دُنْياهُ الَّتى تَحَسَّنَتْ لَهُ بِخَلَف مِنَ الاْخِرَةِ الَّتى قَبَّحَها سُوءُ النَّظَرِ عِنْدَهُ. وَ مَا الْمَغْرُورُ الَّذى ظَفِرَ مِنَ الدُّنْيا بِاَعْلى هِمَّتِهِ كَالاْخَرِ الَّذى ظَفِرَ مِنَ الاْخِرَةِ بِاَدْنى سُهْمَتِهِ. هدفدارى انسان و ضرورت تقوا (اخلاقى، اجتماعى) و درود خدا بر او، فرمود: (نقل كردند كه امام عليه السّلام كمتر بر منبرى مى‏نشست كه پيش از سخن اين عبارت را نگويد:) اى مردم! از خدا بترسيد، هيچ كس بيهوده آفريده نشد تا به بازى پردازد، و او را به حال خود وانگذاشته ‏اند تا خود را سرگرم كارهاى بى ‏ارزش نمايد ، و دنيايى كه در ديده‏ ها زيباست، جايگزين آخرتى نشود كه آن را زشت مى ‏انگارند، و مغرورى كه در دنيا به بالاترين مقام رسيده، چون كسى نيست كه در آخرت به كمترين نصيبى رسيده است . نهج البلاغة / ترجمه دشتى، ص: 719