‍ 🌷صد و بیست و سومین کلمات قصار حضرت امیر در نهج البلاغه🌷 حضرت در تشييع جنازه ای شركت فرموده بودند، شنيدند كه مردی می خندد، پس فرمودند: گويا مرگ برای ديگران مقرر شده است (نه برای ما)، و گويا حق در آن برای غیر ما ثابت شده است (نه برای ما)، و گويا اين مردگان كه رو به خاك برده می شوند، مسافرانی هستند كه بزودی بسوی ما بازخواهند گشت!! بدنهای آنها را زير خاك می پوشانيم و آنچه را كه ارث گذاشته اند، می خوريم، گويی ما بعد از رفتن آنان جاويدان خواهيم ماند!! سپس هرگونه پند دهنده را فراموش می كنيم و (بواسطهء گناه و غفلت)، نشانهء هر بلا و مصيبتی می شويم. /حکمت صد و بیست و چهارم، فردا إن شاءالله/