سوما🖤🐾 ابن زیاد دستور سربازگیری عمومی صادر کرد. یعنی همه باید به نخیله می‌رفتن تا از اون‌جا به کربلا رفته و به سپاه عمر سعد بپیوندن. بلاذری می‌گه عبیدالله هر روز ١٠٠٠ نفر رو به سمت کربلا می‌فرستاد اما از اون‌ جمعیت کم‌تر از ٣٠٠ نفر به کربلا می‌رسیدن. بقیه فرار می‌کردن که مبادا مجبور به رویارویی با امام حسین بشن. عبیدالله تمام مسیرهای ورودی و خروجی کوفه رو بسته بود و کنترل می‌کرد. یک بار حبیب‌ابن‌مظاهر با تعدادی از مردم بنی‌اسد برای یاری اباعبدالله حرکت کرد ولی همین نیروها جلوی رسیدن‌شون به سپاه حضرت رو گرفتن و نهایتا مجبور به عقب‌نشینی شدن. خیلی نقل شده از افرادی که از بی‌راهه سعی کردن خودشون رو به سپاه امام حسین برسونن اما در مسیر گم شدن و به کربلا نرسیدن. سپاهی از بصره به فرماندهی یزید ابن مسعود (هرچند شاید زیاد نبودن) آماده‌ی حرکت به سمت کربلا و یاری امام حسین بود اما وقت حرکت خبر شهادت امام حسین بهشون رسید و به کربلا نرسیدن اساسا. حتی برخی گزارش‌ها هست که می‌گه بعضی‌ها از طریق فرات با قایق می‌خواستن به یاری امام حسین برن که باز ابن زیاد مسیر رو بست. حتی سران سپاه ابن زیاد هم اول نمی‌خواستن برن. همین عمر سعد تا جایی که می‌تونست جاخالی دید ولی وقتی بحث حکومت ری مطرح شد کم آورد. یا شبث ابن ربعی خودش رو به بیماری زد ولی ابن زیاد فهمید و مجبورش کرد بیاد و نهایتا عاقبت‌به‌شر شد. تازه این‌ها آدم‌های خوبی هم نبودن ولی باز به عواقب سخت‌گیری (و نه قتل امام حسین) آگاه بودن. @ahle_merikh