چدنی کشیده باشید و دستتان را دراز کنید، ما دستمان را دراز نمی‌کنیم؛ این هشدار را من آنجا دادم - الان هشت ماه می‌گذرد؛ در طول این هشت ماه، آنچه ما دیدیم، برخلاف آن چیزی بود که اینها به زبان، به‌ظاهر ابراز می‌کنند؛ صورت قضیه این است که بیائید مذاکره کنیم؛ اما در کنار مذاکره، تهدید؛ که اگر مذاکره به این نتیجه‌ی مطلوب نرسد، پس چنین و چنان! این شد مذاکره!؟ 🔸 ریچارد نفیو، طراح تحریم‌های ایران در دولت اوباما در صفحه ۵۸ کتاب هنر تحریم‌ها: "در بهار و تابستان سال ۲۰۰۹ (مصادف با آغاز فتنه سبز در سال ۱۳۸۸)، کارشناسان تحریم در وزارتخانه‌های خارجه و انرژی آمریکا داشتند از ایده تحریم های بیشتر نسبت به ایران فاصله می گرفتند که یک دفعه هیلاری کلینتون، وزیرخارجه اوباما، تحریم را از سر گرفت" 🔸 در نتیجه تلاش‌های کلینتون به اعتراف خودش در کتاب "تصمیم‌های سخت"، قطعنامه ۱۹۲۹ شورای امنیت در ۹ ژوئن ۲۰۱۰ (۱۹ خرداد ۸۹) دقیقا در آستانه سالگرد فتنه ۸۸ با بهانه‌های حقوق بشری در حمایت از فتنه ۸۸ صادر می‌شود t.me/s/yad_aavari 🔻 "توافق احمدی‌نژاد در سال ۸۹، برنامه‌های آمریکا در جهت اعمال تحریم‌های سازمان ملل را به هم ریخت؛ احتمال زیادی بود که موفق شوند" 🔸 هیلاری کلینتون، وزیر خارجه دولت اوباما درباره توافق سه جانبه ایران-برزیل-ترکیه در مورد تبادل سوخت در کتاب انتخاب‌های سخت: 💬 چیزی نمانده بود به هدفمان برسیم که یک اتفاق غیرمنتظره دیگر افتاد؛ ۱۷ مه ۲۰۱۰ ( ۲۷ اردیبهشت ۱۳۸۹ )، در یک کنفرانس مطبوعاتی موفق در تهران، رؤسای‌جمهور برزیل، ترکیه و ایران اعلام کردند بر سر مبادله اورانیوم غنای کم ایران با میله‌های سوخت راکتور به توافق رسیده‌اند؛ 💬 در ظاهر، این معامله شبیه پیشنهادی بود که ایران ماه اکتبر گذشته، رد کرده بود، اما در واقع معامله جدید دچار مشکلات عمیقی بود؛ در این معامله اشاره‌ای نشده بود که ایران غنی‌سازی اورانیوم را طی ماه‌های بعد از پیشنهاد قبلی آمریکا [۱] 👇 ادامه داده است و انتقال همان مقدار اورانیوم [تعیین‌شده در پیشنهاد آمریکا]، اکنون ذخیره قابل‌توجهی از اورانیوم را برای ایران باقی می‌گذاشت 💬 بر خلاف پیشنهاد ماه اکتبر، ایران [در این توافق جدید] مالکیت اورانیومی را که از کشور خارج می‌کرد در اختیار داشت و حق داشت، هر زمانی [که بخواهد] آن را دوباره وارد کند؛ با این حال، نگران‌کننده‌ترین موضوع این بود که ایران همچنان اعلام می‌کرد که حق غنی‌سازی اورانیوم را تا درصدهای بالاتر دارد؛ در توافقنامه جدید هم هیچ چیزی جلوی آن‌ها را نمی‌گرفت، یا حتی نشان نمی‌داد که این موضوع با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و یا ۱+۵ مطرح می‌شود 💬 به طور خلاصه، این توافقنامه، نیاز ایران در دستیابی به میله‌های سوخت برای رآکتورهای تحقیقاتی را برطرف می‌کرد، اما ذره‌ای از نگرانی‌های جهان در مورد برنامه غیرقانونی سلاح‌های این کشور، کم نمی‌کرد؛ با توجه به زمان‌بندی این توافقنامه، من مطمئن بودم این کار، اقدام ایران برای از مسیر خارج کردن تلاش‌های ما در جهت اعمال تحریم‌ها در سازمان ملل است و احتمال زیادی هم داشت که در این کار موفق شوند 🔻 "سیاسیون داخلی ایران، نمی‌خواستند احمدی‌نژاد در توافق پیروز شود" 👈 [۱] ریچارد نفیو، طراح تحریم‌های ایران در دولت اوباما در صفحه ۵۹ و ۶۰ کتاب هنر تحریم‌ها: 💬 جلیلی در سال ۲۰۰۹ (۱۳۸۸) برای سوخت ۲۰% برای راکتور تحقیقاتی تهران به توافق رسیده بود، اما در داخل ایران، حمایت سیاسی لازم برای این توافق، وجود نداشت؛ 💬 در سال ۲۰۰۹ (۱۳۸۸) اصلاح‌طلبان هم نمی‌خواستند، ایران به یک توافق در مورد سوخت ۲۰% و چیزهایی که جلیلی موافقت کرده بود برسند، چرا که ممکن بود با این توافق چهره‌ی خوبی از احمدی‌نژاد که مجددا انتخاب شده بود بجا بماند؛ بعد از این بود که اوباما روند تحریم‌ها را از سر گرفت 👈 احمدی‌نژاد: ... دیدم تاثیری ندارد و حرف ما اصلا عمل نمی‌شود؛ به‌همین خاطر من خیلی محترمانه آمدم کنار و دیگر به مساله هسته‌ای ورود نکردم ... | ادامه مطلب t.me/s/yad_aavari