بـيـا يـــابـن الـحـسـن دورت بـگـردم /بـيـا تـا دسـت خـالـــــي بـر نـگـردم بـيـا يـابـن الـحـسـن دردم دوا كــــن /مـن وبـا ديـدنـت حـاجـت روا كــــــن از آن فيضي كه در وقت سحر شــد /دلـــم ديـوانـه بـود ديـوانـه تـر شــد ابـا صـالـح مـرا بـا رو سـيـاهـــــــي /بـه خـود راهـم بـده بـا يـك نگاهـي ابـا صـالـح بـــــــــه دام تـو اسـيـرم/صـدايـت مـيـزنـم تـا كـــــه بـمـيـرم ابـا صـالـح تـو خـوبــي مــن بـدم بـد/پـنـاهـم ده بـه خـود دستم مكـن رد ابـا صـالـح گـــــــداي دوره گـــــردم /تــو خـوبـي و گـلــي مـن برگ زردم ابـا صـالـح دلـــــــــم سـامـان نـدارد /مـگـر هـجـران تـــــــــو پـايـان نـدارد ابـا صـالـح بـيـا دردم دوا كــــــــــــن /مــــرا بـا ديـدنـت حـاجـت روا كـــــن ابـا صـالـح فـقـيـرم مـــــن فـقـيـرم /بـده دسـتـي كـــه دامـانـت بـگـيـرم ابـا صـالـــح عـــــــزيـز آل يـــاسـيـن/بـيـا آقـا تـو در جـــمـع مـا بـنـشـيـن ابــا صـالــح بـيـا آرام دلـــــــــــــــها /مـرا جـايـم ده در جـمـع گـلــــــــــها ابــا صـالـح گـدايـم مــــــــن گـدايـم /بــه جــــان مـادرت بـنـمـا نـگـاهـــم