🔍 یک تعریف عملیاتی از اصطلاح مذهبیِ‌صورتی
❎ مذهبی‌صورتی یک عنوان ژورنالیستی و عوامانه است برای شناساندن کسانی‌که تئوری انحرافی و التقاطی اسلام‌رحمانی را عملیاتی و اجرا می‌کنند.
♻️ به‌عبارت دیگر مذهبی‌های صورتی، بازوی اقدام تئوریسین‌های اسلام رحمانی هستند.
🕸 کمک فرهنگی به اشاعه‌ی گناه و ممانعت از حکم‌رانی اسلامی طبق شریعت محمدی(ص)، دو هدف اصلی این طیف منحرف است و شاخصه‌ی شناسایی اعضای‌شان.
🎙مرتضی مطهری در سال‌های ۴۸ و ۴۹ که اوج خودنمایی تفکرهای مارکسیستی در ایران بود، جلساتی را پی‌گیری می‌کرد و به سخنرانی می‌پرداخت که حاصل آن خلق اثر ارزش‌مندی به‌نام «علل گرایش به مادی‌گری» شد.
امروزه گمان بر این است که اگر مطهری به جامِ طهور شهادت لب‌نزده بود و حیات علمی و فعالانه‌اش تا به‌حال ادامه داشت، دست بر قلم می‌برد و از «علل گرایش به اباحی‌گری» سخن به‌عمل می‌آورد.
عصر حال حاضر، عصر گذر از اصول است؛ در هر مکان و زمینه‌ای شاهدیم پی‌روان، اصول را استحاله کرده و تفاسیر سطحی و اباحه‌طلبی را القاء می‌کنند.
در بسیاری از مواقع ایجاد انحرافات دینی برای توجیه وضع موجود و شرایط اقتصادی صاحبان مذاهب دروغین است.
به‌تعبیری افراد برای این‌که به دیگران نشان دهند اگر به ثروت هنگفت و بالایی دست یافتند از روی عدالت و انصاف بوده و در این راستا برای تئوریزه‌کردن آن دست به توجیهات دینی زده و نوعی قرائت جدید از دین را بیان می‌کنند.
از همین روش و صورت قضیه می‌توان برای فهم «علل گرایش به اباحی‌گری» استفاه کرد.
قشرهایی از جامعه که در شرایطی نابرابر به ثروت رسیده‌اند و به‌علت این‌که سرمایه و قدرت به‌وجود آمده با روایات مرسوم از دین ناسازگاری دارد، باید برای توجیه آن دست به یک خوانش و روایت جدید از دین زد که در طی آن علل گرایش به اباحی‌گری بازتاب پیدا می‌کند.
🔗 مذهبی‌صورتی چگونه خلق شد؟
⛓ مثلاً پدیده «حزب‌الّلهی لاکچری» یا «مذهبی‌صورتی» نمونه‌ای برای آن طیف مذکور است.
کسانی‌که از لحاظ اقتصادی در وضع مطلوب و بالایی بوده و باید از میدان فاطمی تهران به‌بالا آنان را جست برای این‌که در جامعه‌ای هم‌چون ایران که مذهب و دین هم‌چنان در آن بروز و ظهور دارد توجیهی برای خود پیدا کند راهی جز تفسیر جدید از دین ندارد تا این‌حالت خود را بتواند در ذیل آن تعریف و مطلوب جِلوِه دهد.
این‌فرایند به‌وسیله ابزار و هدف خاص صورت می‌گیرد..
✍ یدره