♦️شعر عاشقانه با لهجه یزدی یادته گفته بودام که چِقّدر دوسِت دارام لُنج و پوز گُنده کِدی،طاقچه بالا هِشتی برام یادته تو خونتون شولی مپخت مادر تو اسفندا دود مکِد و مگردون دور سر تو یادته چشُک زدام ، بچه وخی بیا ایرا تو اَ خو ناز مِکدی و منداختی چشِت اورا یادته او وَختیا، کَل بازی و توپ بازیا با دوسه تا فامیلا با آجر خونه سازیا بزار دیه هیچی نَگا،اگر بشه بَسش کُنا بزار با ای خاطره ها هِی خوداما آزار نَدا برو عزیز خوشِت باشه، با هر که ای و هر جایی ولی بدون چه ناخشه بی تو نباتَ تو چایی محمدحسین مظفری @akhbar_yazd