📝 شعـر طنز : مـش ابراهیم سِلام علیک مش ابراهیم خان سِلام نِشنــاسِنــی من هسّمـه مـش غِـلام من هسّمِــــه مـش غِــــلامِ مـازِنـــی حــق تِــره دِمبِــه مِــره نِشنــاسِنــی تِــه اون بــالا هِـــوا هِــوا سـر دری فِـــرشـتــــــــــه و مِــلائـک ور دری مـن این پاییـن جنّــمِ چــال درِمبِه قـرض و قـولِـه فکر و خیال درمبِه من این پایین مه ور همِش دی دمه مه سفـره سر همیشـه ات چی کمه وعــده یِ بِلبِلِ بِهــــار ره داشتــی دغدغه ی امـه نهــار ره داشتـــی گِتــــی امـــه دردا بِــلا رِه دونّــی کِـلاسِ شِش تـه دکتــراره خونّی گِتـی اِنـی همّـه چی ارزون بونه غرسِه شـونِه تِکاپِه خنـدون بونِه ای چه اتـی مـردمِ وضع خِـرابِـه همّه چی انگار بی حساب کتابِه؟ مِـلّاحسـن گِمــی منـافق بیئــــه همــــون بِنـا تـرامپِ رفِق بیئــه خواسّه  بوره کاخِ سفیـد بمـونّه اونجـه بـورِه نمــاز عیـد بخـونّه هفــش سـالــی دِرو دِونگاکِــرده دِرو بـزو مردمّـه رنگـــــاکِــــرده خِـــداوری تـه که مسلمـان بیئی مسلمون و با دین و ایمان بیئی کـاخِ کِرملیـن تـه نمــاز هاکـردی خِـدایِ جـا راز و نیــاز هاکِـردی حاجی پوتین ته پشتِ سر هِرِسّا ایلیچ لنین ته پشتِ سـر هِـرِسّـا اونجه دئی خداره جِـر نیاردی؟ اتّـا دونِـه خــوِرِ خِــر نیـــاردی؟ خِــدا نتِـه امــه هِـواره داریـن؟ یـا بتِـه شِـه سـرِ کِـلاره داریـن؟ نتِــه امــه سـر ره بِـلا نیـارین؟ امِسّــه گت گتِ کِـلا نیـاریــن؟ خِــدا نتِـــه مردمِ بالّ بیـــرین؟ یا بتِـه نـا؛ وشـونِ حـالّ بیرین؟ اتّـه چـی مِسّـه همیشِک سئواله هچّـی فِکِـر کِمّـه جـواب مِحـالِه تـه لینـگِ بِـن ضــدّ گلیلــــه دره تـه دس چـه ای مـردمِ پیله دره؟ سیّـد و ســالارِ فقیــر؛ نوینّـــی؟ همّه چی دونایی و پیر؛ نوینّـی؟ سفره سرِ بکوشتِ کـرک پرهایته مِرغنـه کِـل نـاز و ادا سرهایتِــه اتّائـه دل وشنیِ جـا غش شـونه اتّـا دیگه حجّـه هزار کش شـونه اتّـا دره وشنــیِ جـا لاب بـونِــه اتّی دیگه روز به روز ارباب بونه "مش ابراهیم مردمِ دل خون دره وشـون جیف پیله زمسّون دره" تـه هـم امه دلِ سّه ارمـون نئی درد فقیـــری وسّه درمـون نئـی وسّـه دیگه چنّـه سیاسـی گِمِــه هرچن که دومّه درمِه راسّی گِمِه وسّه دیگه ؛ بِتّــرِ که لال بوئــم بِتّـر که شیر نـواشِم شال بوئـم این شعرِ جا دومّه مه کار بساته مــه عمــر کــر نرسّیــه هِپـاتِـه مـه تنِ ککّـه دومّـه جِـر کِـرِنّه وِشون مِـره عاقبت بِخِر کِرِنّه ♻️ #برگردان: سلام علیک؛ مشهدی ابراهیم خان سلام نمی شناسی؟ من هستم مشهدی غلام من هستم مشهدی غلام مازندرانی حق داری مرا نشناسی تو در آسمانها سیر می کنی با فرشته ها و ملائک من این پایین در جهنم هستم فکر و خیالاتم قرض و قوله های من است در این پایین همیشه بورانی است از دود سر سفره ام همیشه یک چیز کم است وعده ی آواز خواندن بلبلان بهار را داده بودی دغـدغه ی نهار ما را داشتی می گفتی از دردورنج ما خبر داری با شش کلاس سواد دکترا را می خوانی می گفتی باآمدنت همه چیز ارزان می شود غصّه می رودولبها خندان می شود باز چرا وضع مردم خراب است همه چیز انگار بدون حساب کتاب است؟ ملّاحسن گیرم منافق بوده از همان ابتدا با ترامپ رفاقت داشته می خواست درکاخ سفید بماند آنجا نماز عید برپا کند هفت هشت سالی دروغ گفت با دروغهایش مردم را رنگ کرد خدایی توکه مسلمان بودی مسلمان وبا دین وایمان در کاخ سفید نماز برپا کردی با خدای خود رازونیاز کردی حاجی پوتین پشت سرت ایستاد ایلیچ لنین پشت سرت ایستاد آنجا بودی خدا را پایین نیاوردی؟ یک خبر خوش(برای مردم ) نیاوردی؟ خدا نگفت هوایمان را داشته باشید؟ یا گفت محکم کلاه سرتان را بچسبید؟ نگفت سر ما (ملت) بلا نیارید؟ سرمان کلاه گشاد نزارید؟ خدا نگفت دست مردم را بگیرید؟ یا گفته نه؛حالشان را بگیرید؟ یک چیز همیشه برایم سئوال است هرچه فکر می کنم جوابش از محالات است اینکه زیر پایت ضدگلوله باشد و دستانت توجیب مردم سیّدوسالار مردم ؛نمی بینی؟ همه چیز داناوپیر؛نمی بینی؟ مرغ سر بریده از سفره ها پرکشید تخم مرغ هم نازوادا سر گرفته یکی دلش از گرسنگی به ضعف می رود یکی دیگر هزاربار به حج مشرف می شود یکی دارد از گرسنگی نصف می شود یکی دیگر روز به روز پولدارتر می شود مشهدی ابراهیم دل مردم خون شده ودر جیبشان زمستان است تو هم آرزوی دل ما نبودی برای درد فقرمان درمان نبودی بس است دیگر؛چقدر سیاسی می گویم هرچند می دانم حرف حق را می زنم بس است دیگر؛بهتر است لال باشم بهتر است شیرنباشم وشغال باشم می دانم بااین شعر کارم ساخته وحاصل عمرم رانرسیده به بادمی سپارند می دانم کک های تنم را می گیرند(کنایه از کتک زدن) آنها مرا عاقبت بخیر خواهند کرد ✍ شاعر : #کاظم_صداقتی_بورخانی @akhbarelafoor