پس از شیوع ویروس کرونا در سال ۲۰۱۹ و استمرار این وضعیت در ۲۰۲۰، فضای بین الملل وارد نظم نوین دیگری خواهد شد و یکی از نقاط عطف تاریخی بوجود خواهد آمد و مولفه های ملی گرایی،لیبرالیسم، جهانی سازی و اتحادها دچار تغییر اساسی می گردد و لزوم بازتعریف آن مورد توجه متفکران عرصه روابط بین الملل قرار گرفته است. در این عصر شاهد تسریع در افول هژمونی امریکا و کنش در روابط قدرت -انرژی، ناکارآمدی سیستم رفاه اجتماعی غربی و توجه بیشتر به اقتصاد دیجیتال توسط کشورهای تاثیرگذار بر ساختار قدرت جهانی هستیم و در مقابل، تقویت نظام خودیاری و درون گرایی منعطف مورد توجه قرار گرفته است. قابل پیش بینی است که در این ساختار جدید قدرت،چین و برخی قدرت های نوظهور آسیا و در واقع نظام تئوریک شرق،بهترین عملکرد را در کنترل این بیماری اپیدمیک داشته باشند و بیشترین سهم اقتصادی در این عصر را به خود اختصاص دهند که البته این امر با تقابل فرهنگی و تمدنی هم مواجه خواهد بود و مفاهیم اخلاقی،اجتماع گرایی،مردم سالاری دچار کمرنگی مفهومی در نظام غربی می گردد و‌شرق گرایی می تواند تبدیل به پارادیم غالب در قرن بیست و یکم شود و باعث سهم خواهی قدرت های نوظهور از نظام سلسله مراتبی اقتصاد بین الملل و سیاست های فرهنگی می گردد و به روشن شدن وضعیت واقعی نظام غربی و پوشالی بودن چهره ابرقدرتها کمک خواهد کرد. ✍️روح اله دهقانی @siasiland