صدای ، آن صدایی است که بزرگترین حرفها را میزد و خودش اعتقاد داشت. مثلاً میگفت: «این جوانان ما، به راههای آسمان آشناترند تا به راههای زمین.» این را چنان میگفت که گویا  را خودش رفته، دیده و میداند که اینها آشناتر هستند! ما خیال میکنیم صدای جنگی باید صدای کلفت و نخراشیده‌ای باشد. امّا ایشان آن‌طور صدایی نداشت. صدایی بود  و  و درعین‌حال استحکامی ویژه داشت؛ در قالب نوشتاری قوی و هنرمندانه. ۱۳۷۲/۰۶/۱۱ تصویر: حضور شهید مرتضی آوینی در دیدار با رهبر انقلاب @akhondi114