. کُلُّ یَومٍ عاشورا و کُلُّ أرضٍ کَربَلا كربلا ما را به سوی خود فرا می‌خواند و ارواح مشتاق ما بی‌تابانه، همچون كبوتران حرم، به‌ سوی كربلا بال می‌گشايند. بار ديگر صدای «هل من ناصر» امام عشق در دل تاريخ بلند است و اين بار حضور امت براستی شگفت‌آور است. هر آن‌كس در هر زمان و در هر جا به اين صدا لبيك گويد كربلايی است و كربلا ميزان عشق است و اهل را از اغيار جدا مي‌كند.  كربلا، آغوشت را بگشا؛ حزب الله به سوي تو مي‌آيد... راهيان كربلا را بنگر. آنان خوب دريافته‌اند كه زندگي به خون وابسته است و پيكر تاريخ، بی‌خون خدا «ثار الله» مُرده‌ای بيش نيست و سر مبارک امام شهيد بر فراز نی، رمزی است بين خدا و عشّاق، يعني كه اين است بهاي ديدار! -سید مرتضی ོ 𓇢𓆸