مردمی بودن برگزاری جشن انقلاب کجای آن است؟ مثل همیشه در طول راهپیمایی جشن انقلاب اسلامی، غرفه ها و استیج های مختلف و بعضا روبروی یکدیگر که نه صدای این یکی درست می آید و نه صدای آن یکی لحظه ای قطع می شود، تجربه می شوند. تجربه ای که در بیشتر اوقات همان کلیشه های تکراری هر سال است، حتی موسیقی «سلام فرمانده» را هم تغییر ندادند! البته این از بزرگی این سرود است که رودست نداره. ولی با این غرفه های تکراری وزارت خانه ها و سازمان های دولتی و عمومی چه کنیم؟ اینها برای چه هستند؟ طبیعی است که در جشن انقلاب اسلامی، اینها هم هستند و اتفاقا باید باشند که گزارش دهند نه اینکه اسباب پذیرایی پهن کنند، همان هم خوب است، ولی هرچه قدر به مغزم فشار می آورم نمی توانم بفهمم غرفه وزارت خارجه چرا باید برای نقاشی و تفریح کودکان باشد!! غرفه های مختلف سازمان ها باشند، خودشیرینی هم کنند، اما گزارش بدهند، غرفه را تخصصی کنند، نسبت موضوع مأموریت شان را با انقلاب اسلامی مشخص کنند، استیج بزنند برای همان مأموریت شان، تابلوهای بزرگ و تلویزیون های بزرگ نصب کنند برای نشان دادن فعالیت شان، ولی جای فعالیت های مردم را نگیرند، ما به بیان انقلاب اسلامی از نگاه های مختلف مردم نیاز داریم، غرفه هایی که به طوایف، اقوام، محله ها، خانواده ها می تواند اختصاص پیدا کند تا آنها نگاه شان را از انقلاب اسلامی بیان کنند غرفه هایی که آینده این کشور و ملت را از نگاه نوجوانان و جوانان و زنان بیان کند شاید برگزاری جشن غدیر در این زمینه سازی جلوتر از برگزاری جشن انقلاب باشد @alambardoosh