#مصاحبه_مجله_علوم_حدیث_با_علامه_عسکری 🍃 قسمت پانزدهم 🔸مصاحبه کننده🔸 استاد! جریان منع کتابت حدیث، از حوادث مهم تاریخ اسلام است. دیدگاه شما درباره علل و عوامل رویکرد خلفا به منع ثبت و ضبط حدیث پیامبر (ص) چیست؟ 🔸علامه عسکری🔸 وقتی ثابت شد که هر آیه‌ای در عصر پیامبر (ص) با شرح یا تفسیر یا بیان مصداقش نوشته می شد، علت منع تدوین هم روشن می شود. باید توجه داشت که پیامبر اکرم خودش توصیه به نوشتن وحی قرآنی و وحی بیانی می کرد. از همان زمان حیات ایشان، عده ای از حاسدان و کینه توزان یا قدرت طلبانی که به دوره پس از آن حضرت می اندیشیدند، این طور نوشتن گفتار و رفتار پیامبر را مسخره می کردند؛ ولی پیامبر (ص) باز هم توصیه می کرد که بنویسند (نمونه هایش در سنن أبي داوود والمستدرک علی الصحیحین هست) [۳]. حالا در چنین فضایی، با این همه احادیث گویا در ذم افرادی از قریش و صحابه و بنی امیه و… این افراد، چگونه می توانستند بر منبر رسول خدا تکیه بزنند؟ و چگونه می توانستند کسانی را که ممدوح خدا و پیامبرش بودند، کنار بگذارند؟ توجه داشته باشید که شعار «حسبنا کتاب الله» از کنار بستر پیامبر و هنگامی که آن حضرت قلم و کاغذ خواست تا چیزی بنویسد که مانع گمراهی مسلمانان بشود، شروع شد و کم ترین فائده‌اش این بود که ولید – فاسقی که آیه «نبأ » در باره اش نازل شده بود – به حکومت کوفه نصب شد و معاویه – که از «شجره ملعونه » بود – به حکومت شام و… منع تدوین، بجز در دوره خلافت علی (ع) و عمر بن عبد العزیز، ادامه داشت تا سال ۱۴۳ هجری که منصور عباسی در مخالفت با امام صادق (ع) و در جهت تضعیف ایشان، این منع را برداشت. این بحث را با اسناد و جزئیاتش در معالم المدرستین و کتاب تازه‌ام: السقیفه،آورده‌ام. 📚 منبع: مجله علوم حدیث 🔶 @alaskari_farsi 🌍 www.alaskari.org