💠 تابستان منزل مرحوم آیت الله میلانی رحمةالله علیه در مشهد مقدس مجلسی برپا بود. در محضر نورانی علاّمه طباطبایی بودم. 💠 شخصی عرض کرد: آقا هر کس به توفیقی از توفیقات الهی که نصیبش شده دلگرم و امیدوار و به آن مباهات می‌کند؛ شما به کدام یک از این همه توفیقات که نصیبتان شده افتخار می‌کنید؟ تألیفات ارزشمند، شاگردان مبرز، معتقدات مبرهن و... 💠 دیدم ایشان تأملی کردند و فرمود:«همه اینها خوب است اما من به حضرت أباالفضل علیه السلام بسیار امیدوارم و به آن افتخار می‌کنم؛ اما نه به عقیده یک عارف و یک فیلسوف و یا یک فقیه بلکه به عقیده‌ای از جنس عقیده و علاقه‌ای که آذری‌های بی‌سواد پشت کوه به #حضرت‌عباس علیه السلام دارند». و آنگاه دستهایش را به طرف صورت برد و بشدت گریست. 📚 آشنای آسمان، ص ۱۵۹ #علامه