🌙امام صادق علیه السلام فرمود:  لَمَّا حَضَرَ الْحَسَنَ بْنَ عَلِی ع الْوَفَاةُ بَکی، زمانی که امام حسن مجتبی سلام الله علیه در حال احتضار بودند، گریه کردند. محضر امام علیه السلام عرض شد:  یا ابْنَ بِنْتِ رَسُولِ اللَّهِ تَبْکی وَ مَکانُک مِنْ رَسُولِ اللَّهِ ص مَکانُک الَّذِی أَنْتَ بِهِ وَ قَدْ قَالَ فِیک رَسُولُ اللَّهِ ص مَا قَالَ وَ قَدْ حَجَجْتَ عِشْرِینَ حِجَّةً رَاکباً وَ عِشْرِینَ حِجَّةً مَاشِیاً وَ قَدْ قَاسَمْتَ رَبَّک مَالَک ثَلَاثَ مَرَّاتٍ حَتَّی النَّعْل؟   اى پسر رسول خدا!با وجود قرب منزلت خود به پيامبر(صلّى الله عليه و آله)كه در بارۀ تو چنان فرموده‌اند و با آنكه بيست بار پياده حج گزارده‌اى و سه بار اموال خود را با خداى خود تقسيم كرده‌اى كه حتى يك لنگه كفش را داده‌اى و لنگه‌يى را نگهداشته‌اى،باز هم گريه مى‌كنى‌؟ در اینجا امام مجتبی فرمودند: إِنَّمَا أَبْکی لِخَصْلَتَین همانا من برای دو خصلت گریه می کنم: 1-هَوْلِ الْمُطَّلَعِ وحشت قیامت. 2- وَ فِرَاقِ الْأَحِبَّة دوری دوستان.  (پ.ن: ترس از قیامت به این سبب است که انما یخشی الله من عباده العلماء) روضه الواعظین #امام‌حسن #عطرملکوت