لوب داشته است. زیرا به همان اندازه که کارهای فرهنگی بدون کارشناسی یا فصلی و موسمی میتواند تأثیر منفی بر جامعه و نوعی تقابل و تهاجم را در میان مردم نسبت به آن به وجود آورد؛ موازی کاری نیز به مراتب مخرب تر خواهد بود. باید در نظر داشت کار فرهنگی یک امر مدت دار است اگر برنامه یا طرحی با محتوای فرهنگی برای یک یا دوسال در نظر گرفته شود در انتهای مدت پیشبینی شده نتیجه مطلوبی عاید مجریان نخواهد شد. اجرای برنامه های تعجیلی و کوتاه مدت با صرف هزینه های کلان یکی دیگر از معظلات جامعه در امر تبیین حجاب برتر و نهادینه کردن آن در نزد جوانان است .
برای جوابگو بودن طرح ها و برنامه های فرهنگی؛ هماهنگی سازمان‌های کلانی چون صدا و سیما؛ نیروی انتظامی، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی؛ آموزش و پرورش و… بسیار ضروری است که متأسفانه عدم نتیجه گیری مطلوب در کشش دانش آموزان و جوانان به مقوله فرهنگی حجاب کامل اسلامی و عفاف؛ نبودن ارتباط و هماهنگی در پیکره این سازمان های فرهنگی است .
هر چند خداوند انسان را در انتخاب دین مختار قرار داده است ولی قبل از آن با رسالت و بعثت پیامبران تشریعی و تبلیغی راه صواب از خطا را نشان داده و انسان را هدایت کرده است. در لزوم رعایت حجاب و انتخاب نوع پوشش بر ما فرض است که ابتدا با هدایت صحیح جامعه در دراز مدت و سرمایه گذاری طولانی مدت در ایجاد بصیرت جوانان برای شناخت درست از نادرست و با الگوسازی حجاب و عفاف؛ معرفی الگوهای دینی و ملی؛ برنامه سازی در جهت طراحی و ارائه پوشش های اسلامی در بردارنده شرایط اقلیمی و فرهنگی هر منطقه؛ جوانان مخصوصا دانش آموزان را به سوی عفاف و حجاب رهنمود شویم.
نتیجه گیری و ارائه راهکارهای گسترش حجاب و عفاف در مدارس
تنها با ایجاد مانع و محدودیت نمی‌توان جوانان را مجبور به رعایت پوشش اسلامی کرد بلکه لازمه حفظ حجاب در جامعه، نهادینه کردن و به باور تبدیل‌شدن این اصل در میان جوانان و دانش‌آموزان است. والدین و فرهنگیان از مهم‌ترین الگوهای دانش‌آموزان در انتخاب نوع پوشش هستند. باورهای دینی از جمله عفاف و حجاب در خانواده شکل می‌گیرد و در مدرسه استمرار می‌یابد و برهمین اساس خانواده و مدرسه باید مرکز توجه فعالیت‌های فرهنگی قرار گیرد. فرهنگ سازی در حوزه ی دین باید آگاهانه نهادینه شود. پیکره جامعه شامل: فرد ، خانواده و جامعه است. فرهنگ عفاف و حجاب، یکی از باورهای اصیل دینی است که در سه حیطه یاد شده، با توجه به شناسایی مرزهای مفهومی حیا ، عفاف و حجاب که جان مایه فرهنگ عفاف هستند و نیز ابزار و شیوههای نو و مؤثر و اطلاعات جامعه شناسی و روانشناختی به جامعه تزریق می شود. برای ارائه راهکارهای گسترش حجاب و عفاف در مدارس از مطالعات انجام شده و نظرات متخصصین در این حوزه استفاده شده است که در ادامه به طور اختصار به بیان آنها پرداخته می شود:
۱-آموزش، ساماندهی، توجه و بکارگیری مدیران، معلمان و همه پرسنل مدارس جهت ترویج فرهنگ عفاف و حجاب در بین دانش آموزان و سازمان‌های مربوط نظیر بسیج، انجمن‌های اسلامی.
۲-انجام تحقیقات لازم در مورد بسط حیا و عفاف در مدارس به منظور اجرای برنامه‌های فرهنگی، تربیتی و پرورشی در آن.
۳-گنجاندن موضوع عفاف و حجاب از دیدگاه آیات و روایات همراه با تبیین ضرورت و فلسفه آن برای دانش آموزان در کتب درسی همه مقاطع تحصیلی.
۴-اهتمام به مثبت نگری و زیبا اندیشی در مورد فرهنگ عفاف و حجاب در تألیف کتب درسی.
۵-اجرای مسابقات فرهنگی-هنری و علمی با هدف جهت دهی به افکار نسل جوان با موضوع حجاب و عفاف و نظرسنجی از جوانان در تهیه طرح‌ها و برنامه‌های مناسب در زمینه حجاب.
۶- تجلیل از دختران و پسران نخبه و ممتاز(با توجه به ملاک‌های حجاب و عفاف و علم) و برگزاری مسابقات و معرفی افراد نمونه با توجه به ویژگی‌های الگویی آنها در زمینه پوشش.
۷-آموزش احکام شرعی عفاف و حجاب و برگزاری کلاس‌های دانش افزایی برای والدین(خصوصا مادران) و توجیه آنها نسبت به رعایت حریم عفاف در خانه و محیط‌های اجتماعی از طریق انجمن اولیا و مربیان.
۸-تأکید بر ضرورت رعایت پوشش و الگوی مدهای اسلامی و ترویج الگوهای بایسته در پوشش دانش آموزان و همه کادر مدرسه و آرایش نکردن در مدارس.
۹-تعیین رنگ‌ها و مدل‌های متنوع در پوشش دانش آموزان با رعایت موازین و ضوابط شرعی جهت تأمین سلایق مختلف.
۱۰-محرم سازی محیط‌های آموزشی و پرورشی و اداری به منظور ایجاد زمینه بروز نیازهای دختران با حفظ سادگی و موازین و ضوابط شرعی برای جلوگیری از خودنمایی آنها در مجامع عمومی.
۱۱-آشنا کردن جوانان برای شناخت توطئه‌ها، زمینه‌ها، روش‌ها و مجاری نفوذ فرهنگ غربی از طریق مدارس.
۱۲-آشنا کردن خانواده‌ها و جوانان با اصول ازدواج آسان و تشکیل خانواده در سنین پایین تر با توجه به شرایط اقتصادی جامعه از طریق کتب درسی.
۱۳-استفاده از شعرخوانی، قصه گویی و نقاشی در