همچنین اندکی بیش از 5سال با مادر بزرگوارشان؛ فاطمه زهرا(س) زندگی کردند و در این مدت از معارف وحیانی حضرت فاطمه معارف آسمانی و رفتارهای تربیتی بهره جستند. و به همین دلیل انسانی شایسته و انسانی مومن، صبور و مقاوم رشد یافتند. یکی از دلایلی که چنین فضای مساعدی برای تربیت حضرت زینب(س) فراهم شد، دقت نظر والدین ایشان و مراقبتهای قبل و بعد از ازدواج بود. دقت در انتخاب همسر، ویژگی های همسران برمبنای وحی، شیوه زندگی و تربیت اصولی فرزندان از جمله نکات مهمی است که شریعت ما به آن توصیه کرده و حضرت علی(ع) و حضرت فاطمه(س) به بهترین شکل منادی و عامل این شرایط بودند. درسهایی که از ازدواج امیرالمومنین(ع) و حضرت زهرا(س) به دست می آید، بسیار حایز اهمیت است؛ زن و مرد باید توجه داشته باشند که از همان آغاز خواستگاری فردی را برای ازدواج بپذیرند که شایستگی لازم برای تربیت فرزند داشته باشد. مادر در زمان بارداری باید اصول اخلاقی و تربیتی آن زمان را رعایت کند. بعد از دوران بارداری، تربیت فرزند در دوران کودکی و نوجوانی و سپس جوانی مورد توجه شریعت ماست. در این سه فضا ما می بینیم که فرزندان حضرت زهرا (س) از تمام برنامه های تربیتی در دوران قبل از ازدواج، انتخاب همسر و دوران بارداری و بعد از تولد بهره بردند. حضرت زینب(س) در مدت نزدیک به حدود پنج سال در دامن مادر بودند اما تا سن سی و پنج سالگی در مکتب تربیتی امیرالمومنین(ع) بهره بردند. در این دوران حضرت زینب(س) تمام آن دوران تربیت پذیری و رشد و تکاملی که یک فرد می تواند داشته باشد و از آن بهره ببرد را طی کردند در واقع همنشینی با پدر باعث ایجاد ویژگی های منحصر بفردی در ایشان شد. * راوی خطبه فدک حضرت زینب از صحابه رسول الله است که به مدت چهار یا پنج سال در دوران کودکی پیامبر را درک کردند. همچنین آن حضرت راوی حدیث است به این معنا که روایاتی از طریق ایشان به ما رسیده است. مرحوم صدوق در کتاب من لایحضره الفقیه روایتی را از حضرت زهرا نقل می کند که راوی آن به حضرت زینب(س) می رسد. مهمترین روایتی که راوی آن به زینب بنت علی(ع) می رسد، خطبه فدک است. ابن عباس می گوید: خطبه فدک را روایت کرد عقیله ما...، و عقیله یعنی دانشمند و ژرف نگر. همچنین ابوالفرج اصفهانی و علامه طبرسی نیز نقل می کنند که حضرت زینب(س) راوی احادیث مادرشان بوده اند. عبادت، تقوا و عفت حضرت زینب (س) از ویژگی های دیگر آن حضرت است. ایشان در شبهای سخت اسارت و یتیم داری زیر شکنجه، و حتی در غل و زنجیر نماز شب و نافله را ترک نکردند. این نشانه ای بسیار گویاست بر اینکه ایشان در عبادت یک فرد فرزانه و الگو برای دیگران بودند. یکی از ویژگیهای دیگر حضرت زینب(س) آشنایی با معارف و تفسیر قرآن است. آن حضرت عالمه محدثه اهل بیت(ع) است. متاسفانه درباره دانش وحیانی حضرت زینب(س) کمتر صحبت شده است. در شرح زندگی ایشان آورده اند، در کوفه چندین سال، برای زنان کلاس تفسیر برگزار می کردند. *محکمات در برابر متشابهات مهمتر از برپایی این کلاس ها، موضع گیری ها و گفتارهایی است که از زینب به ما رسیده است. در مجلسی که بعد از شهادت امام حسین(ع) در کاخ یزید تشکیل شد و خاندان وحی نیز حضور داشتند. یزید از آیات متشابه قرآن برای مقابله و تخریب روحیه اهل بیت(ع) بهره برد و گفت: دیدید شما خاندان را خدا چگونه ذلیل کرده و به ما عزت داد؟ یعنی عزت و مُلک خودش را به خدا نسبت می داد و سپس آیات 26 به بعد سوره آل عمران را خواند« قُلِ اللَّهُمَّ مَالِکَ الْمُلْکِ تُؤْتِی الْمُلْکَ مَن تَشَاء وَتَنزِعُ الْمُلْکَ مِمَّن تَشَاء وَتُعِزُّ مَن تَشَاء وَتُذِلُّ مَن تَشَاء بِیَدِکَ الْخَیْرُ إِنَّکَ عَلَىَ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ » این یعنی بهره گیری از دین علیه دین که همواره دسیسه بنی امیه بود. در مقابل این حرکت یزید، حضرت زینب(س) او را رسوا کرد و آیات متشابه ای که یزید مورد استناد قرار داده بود را با محکمات برگرداند به فرمود: شما مُلک و سلطنت خودتان را به خدا نسبت می دهید؟ این طور نیست، شما اشتباه می کنید این آیات در مورد شما نیست که شما دارید می خوانید. البته هر قدرتی را خداوند به افراد داده است، اما این مشروعیت حکومت سلطه گران و جائران و ستمگران را ثابت نمی کند. بلکه شما مصداق این آیه اید که «و لا یحسبن الذی کفروا أنما نملی لهم خیر لانفسهم انما نملی لهم لیزداد و اثما و لهم عذاب مهین» منظور این آیه است که اگر ما به کفار مهلت می دهیم، فکر نکنند که این فرصت و مهلت که به آنها می دهیم به نفع آنهاست نه این گونه نیست این فرصتها را خدا به آنها می دهد تا گناهانشان بیشتر شود و عذاب دردناک تری را که خوار کننده است، در پی خواهد داشت. این جواب حضرت زینب، دلیل آشنایی و اشراف کامل ایشان بر محتوای و مضامین قرآن است.