زنده‌یاد حجت الاسلام حاج آقا یگانه مرقی..
ماه رمضان، ماه بندگی خدا از راه رسیده و ما باید از همه لحظه‌های این ماه بهره‌مند شویم. ماهی كه در روایت‌ها آمده «از شب اول ماه درهای بهشت باز می‌شوند و تا شب آخر بسته نمی‌شوند.» از این‌رو در این ماه از انجام یكسری كارها باید پرهیز كرد تا شاهد تزكیه نفس و اعتلای روح باشیم.
موضوع مهم در این زمینه این است كه روزه‌داری، فقط نخوردن و نیاشامیدن نیست، همان‌طور كه حضرت علی(ع) می‌فرمایند: «چه‌بسا افرادی كه گرسنگی و تشنگی را تحمل می‌كنند اما در لیست روزه‌داران قرار ندارند.» این نشان می‌دهد كه روزه فقط امساك نیست. مهم‌ترین نكته در این زمینه این است که دل، فكر و همه جوارح انسان باید روزه باشد.
روزه‌دار باید به یاد خداوند و رفتارش خدامحور باشد و از گفتن سخن خلاف دوری و حتی درك و درایتش را هم برای خدا و خدایی كند. غیبت نكند تا از این ماه و فرصت داده‌شده بی‌نصیب نماند.
روزه‌دار باید حق‌الناس بر گردنش نداشته و مطیع فرمان الهی باشد.كاری نكند كه حق دیگران از بین برود. مثلاً اگر ما در صف نانوایی نوبتمان را رعایت نكنیم، تا خودمان زودتر به افطار برسیم، ظلم كرده‌ایم.
باید برای انجام كارهای خوب پیشقدم شویم و همواره به همدیگر محبت و اخلاق را رعایت كنیم چراكه ویژگی مؤمن الهی مهربانی و مودت است.
روزه‌دار واقعی كسی است كه حقوق اجتماعی شهروندی را رعایت كند و نگذارد حقی ضایع شود. مثلاً ما نباید در موقع سحر و افطار موجب مردم‌آزاری شویم. چراكه عملی مثل سحرخیزی، مستحب و خوب است كه فرد روزه‌دار هنگام سحر بیدار شود اما این كار واجب نیست،این میان كسی كه سحر بیدار و موجب آزار و اذیت اطرافیان و همسایه‌ها شود، فعل حرام انجام می‌دهد. مردم باید بدانند نیمه‌شب سروصدا ایجاد نكنند. در را آهسته باز و بسته و صدای رادیو و تلویزیون را كم كنند.
در كنار اینها اطعام مؤمن و افطاری دادن از كارهای بسیار خوب است اما به شرطی كه افطار با منكری توأم نشود مثلاً اگر ما در افطار اسراف داشته باشیم، این افطاری گناه دارد. ما باید بر اساس دستورات اسلامی افطاری ساده و معمولی، دورهمی خوب و صمیمی برگزار كنیم.