✨ می‌بخشد چون دوست دارد فیض از او ناشی شود 📌امام علیه‌السلام در ادامه وصف احسان‌ها و نعمت‌های الهی می‌فرماید: بخشش تو به گونه‌ای است که بر کسی منت نمی‌گذارد. اگر نعمتی به کسی مرحمت می‌کنی این نعمت بی‌منت است و اگر نعمتی را از کسی دریغ بداری به معنای تضییع حق او و تعدی به او نیست. 🌸خدا چون به هیچ وجه به هیچ چیز در هیچ حالی نیاز ندارد، وقتی بخششی هم به کسی می‌کند نیازی ندارد به این که او را تحقیر کند. درحقیقت اقتضای فیاضیت ذاتی خداوند است که افاضه می‌کند و در واقع فیض، به قصد ثانی مطلوب است یعنی از آن جهت که لازمه کمال ذات است مطلوب است. خدا بالذات خودش را دوست دارد و آثار وجودی خودش را از آن جهت که آثار او هستند دوست می‌دارد. به تعبیر دیگر مطلوبیت و محبوبیت مخلوقات، مطلوبیت بالتبع و بالقصد الثانی است. یعنی دیگران را دوست دارد چون لازمه ذات خودش هستند. 👈به هر حال منت گذاشتن انگیزه نفسانی می‌خواهد و آن وقتی است که انسان احساس کمبود کند و به خیال خود برای ترمیم این کمبود خود وقتی احسانی به کسی می‌کند می‌گوید: منم که در حق تو احسان کردم و اگر من این کار را نکرده بودم تو چنین و چنان می‌شدی. گفتن این سخنان برای پوشاندن حقارت ذاتی است. 🌺اگر موجودی هیچ نقصی در وجودش نباشد و کمبودی نداشته باشد، حقارت برای او معنایی ندارد و هیچ انگیزه‌ای برای منت گذاشتن ندارد، بلکه می‌بخشد چون دوست دارد فیض از او ناشی شود و به خلایق برسد. این مطلب روشن است و بر اساس مبانی استدلالی هم خدا نیازی به منت گذاشتن ندارد. 📚بیانات #آیت_الله_مصباح_یزدی رحمه الله در تاریخ 1394/04/01 📣کانال مدرسه علمیه الهادی علیه السلام 🆔@alhadihawzahqom #دعا #خداشناسی #توحید #منت #اخلاقی