#روایتی_فوق_العاده_زیبا در مورد محبت و توجه و عنایت امام نسبت به شیعیان 🔻عَنْ رُمَيْلَةَ وَ كَانَ رَجُلاً مِنْ خَوَاصِّ أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ رُمَيْلَةُ: وُعِكْتُ وَعَكاً شَدِيداً فِي زَمَانِ أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ ثُمَّ وَجَدْتُ مِنْهُ خِفَّةً فِي نَفْسِي يَوْمَ اَلْجُمُعَةِ فَقُلْتُ لاَ أَعْمَلُ شَيْئاً أَفْضَلَ مِنْ أَنْ أَقْبِضَ عَلَى اَلْمَاءِ وَ آتِيَ اَلْمَسْجِدَ فَأُصَلِّيَ خَلْفَ أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ فَفَعَلْتُ ذَلِكَ فَلَمَّا عَلاَ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ عَلَى اَلْمِنْبَرِ فِي جَامِعِ اَلْكُوفَةِ عَاوَدَنِي اَلْوَعْكُ فَلَمَّا خَرَجَ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ مِنَ اَلْمَسْجِدِ تَبِعْتُهُ فَالْتَفَتَ إِلَيَّ وَ قَالَ مَا أَرَاكَ إِلاَّ مُشْتَبِكاً بَعْضُكَ فِي بَعْضٍ قَدْ عَلِمْتُ مَا بِكَ مِنَ اَلْوَعْكِ وَ مَا قُلْتَ إِنَّكَ لاَ تَعْمَلُ شَيْئاً أَفْضَلَ مِنْ غُسْلِكَ لِصَلاَةِ اَلْجُمُعَةِ خَلْفِي وَ إِنَّكَ كُنْتَ وَجَدْتَ خِفَّةً فَلَمَّا صَلَّيْتُ وَ عَلَوْتُ اَلْمِنْبَرَ عَادَ عَلَيْكَ اَلْوَعْكُ ثَانِياً قَالَ رُمَيْلَةُ فَقُلْتُ وَ اَللَّهِ يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ مَا زِدْتَ فِي قِصَّتِي وَ لاَ زِدْتَ حَرْفاً فَقَالَ لِي يَا رُمَيْلَةُ مَا مِنْ مُؤْمِنٍ وَ لاَ مُؤْمِنَةٍ يَمْرَضُ مَرَضاً إِلاَّ مَرِضْنَا لِمَرَضِهِ وَ لاَ يَحْزَنُ حَزَناً إِلاَّ حَزَنَّا لِحُزْنِهِ وَ لاَ دَعَا إِلاَّ أَمَّنَّا عَلَى دُعَائِهِ وَ لاَ يَسْكُتُ إِلاَّ دَعَوْنَا لَهُ فَقُلْتُ هَذَا يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ لِمَنْ كَانَ مَعَكَ فِي هَذَا اَلْمِصْرِ فَمَنْ كَانَ فِي أَطْرَافِ اَلْأَرْضِ مَنْزِلُهُ فَكَيْفَ قَالَ يَا رُمَيْلَةُ لَيْسَ يَغِيبُ عَنَّا مُؤْمِنٌ وَ لاَ مُؤْمِنَةٌ فِي مَشَارِقِ اَلْأَرْضِ وَ مَغَارِبِهَا إِلاَّ وَ هُوَ مَعَنَا وَ نَحْنُ مَعَهُ كَذَا. رميله که از خواص امير المؤمنين سلام الله علیه بود، نقل می کند: در زمان امير المؤمنين سلام الله علیه سخت بيمار شدم، كم‌كم حالم بهبودى يافت و روز جمعه‌اى احساس كردم كمى سبك شده‌ام. با خود گفتم بهترين كار اين است كه امروز غسلى كنم و به مسجد بروم و پشت سر امام سلام الله علیه نماز بخوانم، و اين كار را كردم. وقتى كه امام سلام الله علیه در مسجد جامع كوفه، بر فراز منبر نشست، همان بيمارى به من عود كرد، پس از اينكه حضرت از مسجد بيرون رفت، پشت سرش راه افتادم، نگاهى به من كرد و فرمود: تو را افسرده مى‌بينم‌؟ دريافتم كه بيمارى‌ و با خود گفتى كارى بهتر از اين نيست كه غسلى كنى و براى نماز جمعه در مسجد حاضر شوى و با ما نماز بخوانى‌ و كمى احساس سبكى كردى‌ و وقتى كه نماز خواندى و من به منبر رفتم، بيماريت عود كرد!. رمیله می گويد: خدمت حضرت عرض كردم، به خدا سوگند، از داستان من يك حرف كم و زياد نكردى! 👈حضرت فرمود: اى رميله هيچ مؤمنى بيمار نمى‌شود، مگر اين كه ما هم به خاطر او بيمار مى‌شويم و اندوهى به او نمى‌رسد،.جز اين كه ما هم اندوهگين مى‌شويم و هيچ دعايى نمى‌كند، مگر اين كه برايش آمين مى‌گوييم و هر گاه ساكت باشد، برايش دعا مى‌كنيم‌. رميله می گويد: عرض كردم، اين مسأله نسبت به كسانى است كه در اين شهر با شما ساكن هستند، ولى كسانى كه در اطراف جاهاى دور،سكونت دارند، چطور؟ حضرت فرمود: اى رميله هيچ مؤمنى در شرق و غرب عالم از نظر ما پنهان نيست، مگر اين كه او با ماست و ما با اوييم‌. 📚إرشاد القلوب ج ۲، ص ۲۸۲ کانال "معارف" امام زمان سلام الله علیه http://eitaa.com/joinchat/3866755103C32c6614f49