از 🔻عَنْ أَبِي بَصِيرٍ قَالَ: كُنْتُ أُقْرِئُ امْرَأَةً الْقُرْآنَ بِالْكُوفَةِ فَمَازَحْتُهَا بِشَيْ‏ءٍ فَلَمَّا دَخَلْتُ عَلَى أَبِي جَعْفَرٍ سلام الله علیه عَاتَبَنِي وَ قَالَ مَنِ ارْتَكَبَ الذَّنْبَ فِي الْخَلَاءِ لَمْ يَعْبَأِ اللَّهُ بِهِ أَيَّ شَيْ‏ءٍ قُلْتَ لِلْمَرْأَةِ فَغَطَّيْتُ وَجْهِي حَيَاءً وَ تُبْتُ فَقَالَ أَبُو جَعْفَرٍ سلام الله علیه لَا تَعُدْ. ابو بصير می گويد: در كوفه به زنى قرآن مى‏ آموختم. روزى با وى شوخى كردم. وقتى خدمت امام باقر سلام الله علیه رسيدم، مرا سرزنش كردند و گفتند کسی که در خلوت مرتکب گناه شود خدا به او اعتنا نمی کند، چه چیزی به آن زن گفتی: من روی خود را از خجالت پوشاندم و توبه کردم. امام باقر(سلام الله علیه) فرمودند: «ديگر اين كار را تكرار نكن» 📚بحار الأنوار ج ‏46 ص 247 کانال "معارف" امام زمان سلام الله علیه http://eitaa.com/joinchat/3866755103C32c6614f49