روی خدا ز هر سو بر ماست آشکارا کو دیده خدابین تا بنگرد خدا را آن آفتاب هستی از بس که آشکار است از چشم خلق مخفی است با روی آشکارا فواد کرمانی، دیوان شمع جمع، ص۹