ضحاک‌بن‌قیس مشرقی روایت کرده است، شب دهم محرم خوابیدیم و حسین(ع) و اصحابش تمام شب را نماز می‎خواندند و استغفار می‎کردند و مشغول دعا و گریه بودند که گروهی سواره که مراقب ما بودند، از نزدیک ما گذشتند و حسین(ع) این آیه را تلاوت فرمود: «وَلَا یحْسَبَنَّ الَّذِینَ کفَرُوا أَنَّمَا نُمْلِی لَهُمْ خَیرٌ لِأَنْفُسِهِمْ، إِنَّمَا نُمْلِی لَهُمْ لِیزْدَادُوا إِثْمًا وَلَهُمْ عَذَابٌ مُهِینٌ...»؛ کافران مپندارند که در مهلتى که به آنها مى‌دهیم خیر آنهاست. به آنها مهلت مى‌دهیم تا بیشتر به گناهان‌شان بیفزایند و براى آنهاست عذابى خوارکننده؛ خدا بر آن نیست که شما مؤمنان را بدین حال که اکنون هستید رها کند، مى‌آزماید تا ناپاک را از پاک جدا سازد.(آل عمران/178و179) مردی از آن گروه این آیه را شنید و گفت: ما به‎خدای کعبه سوگند، طیب و پاک هستیم و آیه ما را از شما جدا کرده است! راوی می‎گوید: او را شناختم و به بریر گفتم: او را می‎شناسی؟ گفت: نه؛ گفتم: او ابوحریث عبدالله‌بن‌شهر سبیعی است. بریر او را شناخت و به او گفت: اما تو، خدا تو را از پاکان قرار نداده است. پرسید: تو کیست‍ی؟ گفت: بریر. ❤️ #سعیدیسم 🔴 #رسول_علیخانی 🆑 @alikhani_r 🇮🇷