🌙 همراه با احکام و اخلاق و آداب ماه مبارک رمضان ۱۴۴۴ 3⃣1⃣ روز سیزدهم: احکام روزهٔ مسافر مسافرت در ماه مبارک رمضان جایز است. البته بهتر است به سفر نرود مگر این که سفر برای ضرورت یا کاری نیکو باشد. در صورت مسافرت، روزهٔ او احکامی دارد: ۱.کسی که در ماه رمضان مسافرت می‌کند در هر مورد که نماز را باید شکسته بخواند نباید روزه بگیرد. (یعنی اگر امکان روزه گرفتن هم دارد، نمی‌تواند روزه‌دار باشد و روزهٔ او باطل است.) ۲. کسی که در مسافرت است و در وطن خود نیست، در هر مورد که باید نماز چهار رکعتی (تمام) بخواند - مانند مسافری که ده روز در یک محل قصد ماندن می‌کند یا شخصی که مسافرت شغل اوست - واجب است روزه بگیرد. (مگر در مواردی که استثنا شده است). ۳. روزه گرفتن بر «کثیر السفر» واجب است؛ یعنی شخصی که کارش متوقف بر سفر است مانند راننده، پیک و پستچی بین شهرها، خلبان، کشتیبان و چوپان. (بنا به نظر برخی از مراجع، عنوان «کثیر السفر» بر کسی صدق می‏کند که حداقل ده بار در ماه، و در ده روز آن سفر برود؛ یا ده روز در حال سفر باشد هر چند در ضمن دو یا سه سفر؛ با این شرط که تصمیم بر ادامه داشته باشد به مدت شش ماه در یک سال، و یا سه ماه در چند سال را داشته باشد. درباره کثیرالسفر بودن دانشجویان، کارمندان و ... نیز اختلاف فتوا وجود دارد؛ و هر شخص باید به مرجع خود مراجعه نماید.) ۴. هرگاه روزه‌دار بعد از ظهر مسافرت نماید باید روزهٔ خود را تمام کند، اما اگر پیش از ظهر مسافرت نماید روزه‌اش باطل است. ۵. کسی که پیش از ظهر شروع به مسافرت کرده است، قبل از آن که به حد ترخص برسد نمی‌تواند روزه را افطار کند. اگر پیش از آن افطار کند بنابر احتیاط «کفارهٔ افطار عمدی روزهٔ ماه رمضان» بر او واجب است. البته اگر از حکم مسأله غافل بوده کفاره ندارد. ۶. هرگاه مسافر پیش از ظهر وارد وطن شود یا به جایی برسد که قصد ده روز توقف دارد، چنانچه کاری که روزه را باطل می‌کند انجام نداده باشد باید روزه بگیرد و اگر انجام داده باید بعداً قضا کند؛ ولی اگر بعد از ظهر وارد شود نمی‌تواند روزه بگیرد. ۷. مسافرت برای فرار از روزه، بدون ضرورت یا دلیل، جایز ولی «مکروه» است. (مثلاً در تابستان به سفر رود تا بعداً در زمستان قضای روزه ها آن را به جا آورد.) ---------- 🍀 اخلاق و اعتدال ؛ کانال سید علیرضا حسینی (عارف) در پیام‌رسان ایتا @alirezahoseiniaref