مدیریت حکیمانه امام خامنه ای و شعارهای سالیانه
¤ علی شیرازی
از سال ۱۳۷۲ تا به امروز، هر سال عنوان خاصی را به خود اختصاص داده است. در اولین روز از فروردین، رهبر حکیممان؛ امام خامنه ای، شعاری برای آن سال انتخاب کردند و به تبیین آن شعار پرداختند و به مسئولین و مردم سفارش نمودند که آن شعار را در سال اجرایی نمایند.
اگر شعارهای سال مورد توجه جدی همه ما قرار می گرفت، وضع کشور بهتر از امروز بود، گر چه برخی به شعارها عمل کردند و نتیجه عملشان را در پیشرفت کشور دیدند.
در پایان سال ۱۴۰۱ نگاهی به نامگذاری سال ها از سوی امام خامنه ای می اندازیم، تا ضمن یادآوری، تاکید کنیم: این شعارها همچنان بایستی مورد توجه مردم و مسئولین نظام قرار گیرد:
۱۳۷۲: برنامه‌ریزان و مسؤولین دولتی توجّه کنند که هدف اصلی، کمک به طبقات محروم جامعه باشد. این، چیزی است که ما را به «عدالت اجتماعی» نزدیک میکند. هدف اصلی در کشور ما و در نظام جمهوری اسلامی، عبارت از تأمین عدالت است.
۱۳۷۳: از آغاز سال جدید، دو شاخص را به عنوان شعار برای خودمان قرار دهیم: «وجدان کار» و «انضباط اجتماعی».
۱۳۷۴: امسال میخواهم دو توصیه بکنم: یک توصیه این است که شعارهای سال ۷۳ را زنده نگه داریم. توصیه دوم که آن هم برای جامعه ما بسیار مهم است، «انضباط اقتصادی و مالی» است.
۱۳۷۵: من همه را به رعایت منابع مالی کشور توصیه میکنم. توصیه اوّل من، مبارزه با اسراف و زیاده‌روی و نابود کردن اموال عمومی و اموال شخصی است.
۱۳۷۶: امسال میخواهم مثل سالهای قبل، به همه مردم یک سفارش بکنم که سعی کنند اسراف را کنار بگذارند. کنار گذاشتن اسراف در چیزهایی که به نظر کوچک می‌آید؛ مثل اسراف در مصرف بی‌رویّه آب، ضروری است.
۱۳۷۷: امسال توصیه مهمّ من عبارت است از صرفه‌جویی. دولت هم باید صرفه‌جویی کند؛ ملت هم باید صرفه‌جویی کند. دولت، علاوه بر صرفه‌جویی بایستی راههای صرفه‌جویی را هم به مردم تعلیم دهد.
۱۳۷۸: از مهمترین خصوصیات امسال این است که مصادف با صدمین سال ولادت امام بزرگوار ماست. به همین مناسبت جا دارد که این سال را سال امام خمینی (ره) بدانیم و بنامیم.
۱۳۷۹: امسال، هم در آغاز و هم در پایان خود، مزیّن به عید مبارک غدیر است؛ یعنی سال ۱۳۷۹، دو عید غدیر دارد. بسیار مناسب است که ما این سال را به این مناسبت، «سال امام امیرالمؤمنین، علی بن‌ابیطالب علیه‌السّلام» بدانیم و بنامیم و خودمان را به آن بزرگوار نزدیک کنیم.
۱۳۸۰: من دو نقطه مهم را مطرح میکنم: نقطه اوّل، اقتدار ملی است. اقتدار ملی برای یک کشور، حفظ کننده هویت او، مایه عزّت او و وسیله رسیدن او به آرمانهاست. نکته دوم و نقطه‌ی اساسی دیگر مسأله اشتغال است. سال را باید از آغاز تا پایان، سالِ تلاش برای ایجاد اشتغال مفید و مولّد قرار دهیم.
۱۳۸۱: امسال، سال شمسی ما، هم در فروردین و هم در آخر سال در اسفند، با عاشورای حسینی مقارن و مصادف است. بنابراین جا دارد که ما امسال را «سال عزّت و افتخار حسینی» بدانیم.
۱۳۸۲: همهی مسؤولان در سه قوّه، باید نهضتی را برای خدمت‌‌رسانی به مردم شروع کنند.
۱۳۸۳: مسؤولان بخشهای مختلف به مردم گزارش بدهند که در دوران مسؤولیتی که در حالِ پایان یافتن است یا پایان یافته، چه خدمت بزرگ و چه کار شایسته‌ای را برای مردم انجام داده‌اند. درواقع سال ۸۳، سال پاسخگویی سه قوه به ملت ایران است.
۱۳۸۴: آنچه برای مردم و مسؤولان - هر دو - حایز اهمیت است، عبارت است از همکاری و حفظ وحدت ملی و همبستگی عمومی ملت در قبال آنچه مسؤولان موظفند انجام دهند. امسال «همبستگی ملی و مشارکت عمومی» میتواند شعار بزرگ ملت ایران باشد.
۱۳۸۵: نام امسال به طور طبیعی، نام مبارک پیامبر اعظم است. در سایه‌ی این نام و این یاد، ملت ما درس‌های پیغمبر را باید مرور کند و آنها را به درس‌های زندگی و برنامه‌های جاری خود تبدیل کند.
۱۳۸۶: امسال، سالِ «اتحاد ملی و انسجام اسلامی» است؛ یعنی در درون ملت ما اتحاد کلمه‌ی همهی آحاد ملت و قومیتهای گوناگون و مذاهب گوناگون و اصناف گوناگون ملی؛ و در سطح بین‌المللی، انسجام میان همهی مسلمانان و روابط برادرانه‌ی میان آحاد امت اسلامی از مذاهب گوناگون و وحدت کلمه‌ی آنها.
۱۳۸۷: امسال را «سال نوآوری و شکوفایی» می‌نامم و انتظار دارم که ان‌شاءالله هم در زمینه‌ی نوآوری و هم در زمینه شکوفایی، ملت ما شاهد نتایج شیرینی باشند.
۱۳۸۸: من از عموم مردم و بخصوص از مسئولین، خواهش میکنم که برای اصلاح الگوی مصرف برنامه‌ریزی کنند. لذا من این سال را، سال «حرکت مردم و مسئولین به سوی اصلاح الگوی مصرف» میدانم.
۱۳۸۹: امسال را به عنوان سال «همت مضاعف و کار مضاعف» نامگذاری میکنم. به امید اینکه در بخشهای مختلف اقتصادی، فرهنگی، سیاسی، عمرانی، اجتماعی، در همه ی