↩️ ادامـــهٔ «پست قبلی» ⬇️
شاهد بر اين معنی آنكه در بعضی از آيات قرآن مجيد ولايت را دربست منحصر به ذات مقدّس پروردگار می‌كند.
مانند: اللَهُ وَلِيُّ الَّذِينَ ءَامَنُوا يُخْرِجُهُم مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَی النُّورِ.[1]
«خداست و بس ولیّ كسانی كه ايمان آورده‌اند و آنها را از تاريكی‌ها خارج كرده و بسوی عالم نور وارد می‌كند.»
و مانند: وَ اللَهُ وَلِيُّ الْمُؤْمِنِينَ.[2]
«و خداست ولیّ مؤمنان.»
و مانند: لَيْسَ لَهُم مِن دُونِهِ وَلِيٌّ وَ لَا شَفِيعٌ لَّعَلَّهُمْ يَتَّقُون.[3]َ
«و ابداً غير از خدا برای آنها شفيعی و وليّی نيست، اميد است كه آنها در مقام تقوی و عصمت الهی درآيند.»
و مانند: مَا لَهُم مِن دُونِهِ مِن وَلِيٍّ وَ لَايُشْرِكُ فِي حُكْمِهِ أَحَداً.[4]
«غير از خدا ابداً برای آنها وليّی نيست، و در حكم و فرمان خدا نيز كسی حقّ شركت ندارد.»
و مانند: هُنَالِكَ الْوَلَايَةُ لِلَّهِ الْحَقِّ هُوَ خَيْرٌ ثَوَاباً وَ خَيْرٌ عُقْباً.[5]
«در آنجا ولايت اختصاص به ذات خداوندی دارد كه حقّ است، و او بهترين ثواب و بهترين عاقبتی است.»
و در بعضی از آيات، ولايت را از خداوند تجاوز داده و برای پيامبرش و أميرالمؤمنين عليه‌السّلام، و برای بعضی از مؤمنين خالص واقعی اثبات می‌كند؛ مانند: إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِينَ ءَامَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَوٰةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكَوٰةَ وَ هُمْ رَاكِعُونَ.[6]
«اينست و جز اين نيست كه ولیّ شما خداست و رسول خدا و كسانی كه ايمان آورده و اقامۀ نماز می‌كنند و در حالی كه به ركوع اشتغال دارند زكات به فقرا می‌دهند.»
روايات مُتَظافری از شيعه و عامّه وارد شده است كه: اين آيه در شأن أميرالمؤمنين عليه‌السّلام وارد شده است.
و مانند: النَّبِيُّ أَوْلَیٰ بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنفُسِهِمْ وَ أَزْوَاجُهُ أُمَّهَاتُهُمْ.[7]
«پيغمبر حقّ اولويّت و ولايتش در امورِ مؤمنين بيشتر است از اختيار و اراده‌ای كه خود آنها در امور خود دارند. و زنان او مادران مؤمنين هستند.»
و مانند: وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَآءُ بَعْضٍ.[8]
«مردان مؤمن و زنان مؤمنه، بعضی از آنها ولیّ بعضی دگر خواهند بود.»
و علّت ضميمه نمودن پيغمبر و أميرالمؤمنين يا بعضی از مؤمنين را در مقام ولايت كلّيّۀ وَحدانيّۀ الهيّه، همانست كه ذكر كرديم؛ و با وجود ولايت آنها، در وحدتِ ولايتِ الهيّه انثلام و شكافی پيدا نمی‌شود.
و بنابراين، طبق آيه‌ای كه مطيعين را ملحق به اوليای خدا از پيمبران و صدّيقان و گواهان و صالحان می‌كند، تمام افراد پيروان و شيعيان ملحق به اوليای خود شده و از مؤاخذه و سكرات و مَهولات عوالم پس از اين در مصونيّت خواهند بود.
📚 معادشناسی، ج2، ص90
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1ـ صدر آيۀ 257، از سورۀ 2: البقرة.
2ـ ذيل آيۀ 68، از سورۀ 3: ءَال عمران.
3ـ ذيل آيۀ 51، از سورۀ 6: الانعام.
4ـ ذيل آيۀ 26، از سورۀ 18: الكهف.
5ـ آيهٔ 44، از سورۀ 18: الكهف.
6ـ آيۀ 55، از سورۀ 5: المآئدة.
7ـ صدر آيۀ 6، از سورۀ 33: الأحزاب.
8ـ صدر آيۀ 71، از سورۀ 9: التّوبة.
🆔 @allame_tehrani