در تعلیمات حیات‌بخش قرآن و عترت، عالم بی عمل، مفسد و راهزنِ طریق معرّفی شده است و توصیفات قرآن کریم در مورد این‌گونه عالمان، با تعابیر بسیار هشدار‌دهنده‌ای نظیر کلب و حمار و اعمی همراه است. اگر مدرسۀ اخلاقی اصفهان، در طول تاریخ، مکتب درخشان و منوّری بوده است، بدان سبب است که عموم برجستگان و چهره‌های برجستۀ این مکتب، خود از عاملان و سرآمدان در تزکیۀ نفس و تهذیب روح بوده‌اند و از این‌رو سخن آنان که از دل پاک، بر می‌آمده است، لاجرم بر دل مخاطبان و مستمعان نیز می‌نشسته است. امروز هم به این نکتۀ مهم باید توجّه جدّی مبذول داشت که اخلاق، «دانشِ معطوفِ به عمل» است و تأثیر آن در گرو عامل بودنِ معلّمان است و بدون آن، تلاش و کوشش معلّمان، بیهوده و آب در هاون کوبیدن است: «دو صد گفته چون نیم کردار نیست». نکتۀ سوم: تهذیب نفس و سیر وسلوک معنوی هم «عملِ معطوف به اخلاصِ عامل از یک‌سو و فضلِ الهی از سوی دیگر» است. مجاهدت برای اخلاقی زیستن، باید خالصانه و بدون چشمداشت‌های حتّی به ظاهر غیر مادّی و غیر دنیوی و صرفاً برای رقاء و ارتقاء روحی و کسب رضای خالق متعال باشد، همان شیوه‌ای که از سیرۀ مبارک علوی در آیات بینات الهی نیز منعکس گردیده است: «إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ الله لَا نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزَاءً وَلَا شُكُورًا، إِنَّا نَخَافُ مِنْ رَبِّنَا يَوْمًا عَبُوسًا قَمْطَرِيرًا». اگر عمل اخلاقی و تلاش برای تزکیۀ روح، معطوف به این روحیۀ خلوص و یکرنگی باشد، آنگاه می‌توان به فضل و رحمت الهی که جز با وجود آن، تزکیه و تهذیب، ممکن نیست، امید داشت. «وَلَوْلَا فَضْلُ الله عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُهُ مَا زَكَىٰ مِنْكُمْ مِنْ أَحَدٍ أَبَدًا وَلَٰكِنَّ اللَّهَ يُزَكِّي مَنْ يَشَاءُ الله سَمِيعٌ عَلِيمٌ» و در این عرصۀ حسّاس، اگر این فضل و رحمت خداوندی نباشد، ره‌آوردی جز خسارت به بار نخواهد آمد: «فَلَوْلَا فَضْلُ الله عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُهُ لَكُنْتُمْ مِنَ الْخَاسِرِينَ». باری این نکات، تعالیم حیات‌بخش و انسان‌سازی است که مکتب اخلاقی اصفهان نیز با همۀ رویکردهای فلسفی، عرفانی، قرآنی و روایی و خلاصه با همۀ گرایش‌های گوناگون عقلی و نقلی خود بر آن، گواهی می‌دهد و آن را تأیید و تصدیق می‌نماید. و نکتۀ پایانی: امروز نیز در جهان معاصر و در روزگار ما، گمشدۀ اصلی، «اخلاق» است، باید این گمشدۀ مظلوم را با تمام وجود، دریابیم و آن را به تمام معنی گرامی بداریم و اصلاحِ اوضاعِ نابسامان خود را در او جستجو کنیم و با عطف این معرفت والا به عمل، و عطف عمل به اخلاص و امید به فضل و رحمت الهی، راه خود برای انسان شدن و اخلاقی زیستن و در طریق سعادت افتادن را بیابیم. خداوندا! دستان کوتاه و لرزان ما را در این راه پرفراز و نشیب، با لطف عمیم و کریمانۀ خود برگیر و ما را در مجاهدت با نفس و تزکیۀ روح مدد فرما و خاتمتِ امر ما را به سعادت مقرون فرما؛ بحق محمدٍ و آله الطّاهرین و صلّی‌الله‌‌علی سیّدنا محمدٍ و آله اجمعین. والسّلام‌علیکم و رحمة‌الله و برکاته حسین‌المظاهری ۱۶ /ذی‌الحجة‌الحرام / ۱۴۴۲ ۵ / مرداد / ۱۴۰۰ #پیام 🆔 @almazaheri