#پند_تاریخ ✅ تبلیغ دین با سکوت!! عده‌ای از اهل کوفه مدتی در مدینه اقامت کردند. در این مدت مرتب خدمت امام صادق(ع) رسیده و از فرمایشات آن حضرت استفاده می‌کردند. هنگام کوچ که رسید، برای خداحافظی شرفیاب شدند. یکی از آنها عرض کرد: یا بن رسول‌الله! ما را وصیت و سفارشی فرما. حضرت فرمود: تقوای الهی پیشه کنید و اوامر خدا را فرمانبردار باشید و از گناه اجتناب ورزید، امانت مردم را ادا نمایید (هر کس به شما امانتی داد امانتش را سلامت برگردانید) با کسانی که مصاحبت و همنشینی دارید خوش‌رفتاری کنید و در حال خاموشی و سکوت مردم را به سوی ما دعوت کنید (و تبلیغ نمایید). سوال کردند: چگونه ممکن است انسان خاموش باشد و تبلیغ کند؟ حضرت فرمود: وقتی آنچه دستور داده‌ایم عمل کرده و از معاصی دوری می‌نمایید و به راستی و عدالت و امانتداری با مردم رفتار کرده و امر به معروف و نهی از منکر می‌کنید و مردم از شما جز خوبی نمی‌بینند، آنگاه که رفتار شما را مشاهده کردند، خواهند دانست ارزش پیروی از ما را، در نتیجه به ما می‌گروند و هدایت می‌یابند. خدا را گواه می‌گیرم که پدرم محمد بن علی (حضرت باقر(ع)) می‌گفت: پیروان و شیعیان ما در گذشته بهترین مردم بودند. اگر امام جماعت یا اذان‌گویی در میان قبیله بود از شیعیان ما بود. اگر حافظ و نگهبان ودایع مالی یا امانات بود نیز از آنها بود. عالمی که مردم برای رفع احتیاجات دینی و صلاح‌اندیشی امور به او پناهنده می‌شدند نیز از آنها (پیروان ما) بود. شما نیز چنین باشید (مردم را با این اعمال شایسته به‌سوی ما سوق دهید) و ما را محبوب آنها نمایید، نه مورد نفرتشان. 📖 منبع: پند تاریخ، ج۱، ص۲۲۱ و مستدرک‌الوسائل، ج۸، ص۳۱۰ 🆔 @almiqat