بسم الله «روزی که آمدی» تواز غار حرا آمدی و روی شانه‌هایت کبوترها آرام گرفتند. و وحشیانگی بشر، جایش را به تمدن داد. از خجستگی قدمهایت، باران روی تمام دشت‌ها بارید. شیاطین، درغل وزنجیر زندانی شدند. ومردمان باهم سرود آزادگی سراییدند. دخترکان از شوق زندگانی، آزادانه دویدند و شادمانی کردند. آری ای سبب خلقت آسمان وزمین، چنان مهربانی کردی که خدایت از اخلاق زیبایت، تجلیل کرد:«انک لعلی خلق عظیم» مولای انسان‌های آزاده! آن‌قدر در هدایت انسانها، شوق داشتی که خدایت فرمود:«طه؛ما انزلنا آلیک القرآن لتشقی! اینقدر خودت را اذیت نکن!» اما تو مولای مهربانی بودی، آنقدر عشق وصبوری به خرج دادی که خدایت، تورا نزد بندگان ستود:« لقد جائکم رسول من انفسکم، عزیز علیه ماعنتم، حریص علیکم، بالمومنین رئوف رحیم» اکنون قریب هزار و چهارصد سال از بعثت مبارکت می‌گذرد، و روز به روز، جهان بیشتر غرق می‌شود در زیبایی های اخلاق تو که برای اتمام مکارم اخلاق، اسلام را برای بشرازسوی خدایت هدیه آوردی ! حالا دنیا مشتاق رسیدن روز ظهورفرزند توست تا منتهای هدف خداوند از بعثتت با زیبایی ظهور، متجلی شود‌؛ ای دردانه‌‌ی خداوند. #عید_مبعث_مبارک @zedbanoo