بسم الله سلام به دوم فروردین خوش آمدید. این دوروز چطور گذشت؟ چند قدم، چند نفس، چند اقدام به اهدافی که بذای سال جدید طراحی کردید، نژدیک شدید؟ ار ما بتوانیم ثبات قدم وپشتکار را در تصمیماتمان ثابت کنیم، آن وقت می‌توانیم امیدوار باشیم که تصمیم ها مان حاصل ترشح دوپامین مغز نیست. بلکه از یک سلسله تفکر یعنی مقدمه چینی و نتحیه منطقی حاصل شده. این که هرکس برای خودش یک برنامه‌ی کوتاه روزانه، برنامه هفته، برنامه لااقل شش ماهه، یکساله و پنج ساله داشته باشد، حداقل کاری است که یک فرد بزرگسال برای رسیدن به سعادت خودش در زندکی دنیا و اخروی، انجام بدهد. طبیعی هست که این برنامه باید نه صرفا براساس علایق، بلکه در واقع بر پایه ی استعداد درونی که منجر به احساس کارایی بیشتر، احساس اعتماد به نفس و احساس سود دهی، باشد. به عنوان مثال من امروز نظرم به این واقعیت جلب شد که می‌توانم یک جزء را در زمان خیلی کم بخوانم. طبیعی است که درروز قیامت یکی از موضوعاتی که راجع به آن از من سوال خواهد شد، همین موضوع هست که اگر چنین استعدادی در خودت دیدی، برای استفاده از آن چه برنامه ای ریختی و چه استفاده‌ای کردی. و این یکی از بزرگترین انگیزه‌های هر مومن و هرکسی است که یقین داشته باشد فردایی هست و باید برایش پاسخ داشت. طبیعی است که کسی با این حجم انگیزه دچار خمودگی، ناامیدی، بیکاری وکسالت نخواهدشد. خب حالابسم الله. چه شناختی از استعدادهات و جه برنامه‌ای برای استفاده از آنها داری؟ @zedbanoo