✍سکوی امید 🍃پدرم دست‌ بی‌رمقش را بالا آورد. او به سمت من اشاره کرد و به مادرم گفت: «تو از من می‌پرسی، ثریا کیه؟ جلوی چشماته نمی‌بینی؟» ☘مادرم انگار تازه متوجه شد لبش را گاز گرفت و گفت: «این دخترت راضیه‌ست!» پدرم گفت: «راضیه! بیا ببینم بابا حالت خوبه؟» ✨_خوبم آقا جان! 🌾دست‌هایش را گرفتم. دست‌های او بر اثر بافتن حصیر زمخت شده بود. آرام سرش را نزدیک گوشم آورد و گفت: «اصلا حالم خوب نیست.» ⚡️کم‌کم فهمیدیم بابا فراموشی گرفته؛ گاهی گذشته یادش می‌آمد. یک روز گرم تابستان عمه همراه شوهرش به خانه‌ی ما آمدند. خبر مریضی بابا به گوش عمه ثریا رسیده بود. 💫عمه دو زانو روبروی بابا نشست. پدرم چشم‌هایش را به او دوخت و گفت: «یه عالمه حرف تو دلمه، می‌خوام باهات درد و دل کنم... ادامه داستانک را در این کانال بخوانید.👇 https://eitaa.com/joinchat/2064711763C8f09583edd