از زائر‌ ۱ عراق مردمی مظلوم و صبور گویی جنگ، فقر و مظلومیت با آنها قربتی دیرینه دارد. مردم این دیار همچنان دست هایشان به وسعت آسمان در برابر ولی نعمت هایشان گشوده است؛ بی ریا و با اخلاص هر آن چه دارند را پیشکش می کنند. خاک پاک نجف و کربلا هنوز از آن چه غرب برای دنیا آذین بسته تا حدی مصون مانده و عناصری مثل صداقت،پاکدستی،احترام به بزرگتر،سادگی و... در میان این مردم شاخص است. اما پایتخت شان به سرعت با مظاهر غربزدگی دست دوستی داده؛ آسمان خراش ها ، پوشش دختران و پسران، تابلوهای تبلیغاتی، وسایط نقلیه مظاهر بروز یافته تسلط رو به افزایش این فرهنگ است بگذریم که از گذشته حتی زمانی که سیم کشی های برق در کوچه و خیابان یکی از عجیب ترین نوع استفاده از برق بود ، دیش ماهوراره حتی بر روی خانه های نیمه مخروبه هم خودنمایی می کرد. تاسف خوردم چرا راه رفته دیگران را تکرار می کنند!!! چرا وقتی می بینند غرب حتی در ظاهر هم چیزی جز بدبختی برایشان ره آورد دیگری نداشته همچنان و با ولعی خاص فرهنگ،پوشش و دیگر مظاهر غرب را به سرعت برای خود به سبک زندگی تبدیل می کنند! وصد البته در این میان فهمیدم آن چه این مردم مظلوم را همچنان سلطه پذیر نگه داشته است محروم بودنشان از نعمت عظیم ولایت است. چیزی که هر تضادی را گرد هم خواهد آورد و به یک ید واحد تبدیل خواهد کرد! اسفند ۱۴۰۲ آ. داوودی