رسول خدا نمی خوابید تا مسبحات
را قرائت کند و می فرمود: در این سوره ها آیه ای است که از هزار آیه برتر است.
گفتند مسبحات کدام سوره ها است فرمود: سوره حدید، حشر، صف، جمعه و
تغابن.( سنن النبی، علامه سید محمدحسین طباطبایی، ترجمه حسین استادولی، ص 158.
و از جابر نقل شده است که رسول خدا صلی الله علیه و آله نمی خوابید تا سوره تبارک و الم
تنزیل را قرائت کند.( سنن النبی، علامه سید محمدحسین طباطبایی، ترجمه حسین استادولی، ص 158.
امام علی علیه السلام چنان بود که دو ثلث آخر شب را به نماز و مناجات و تلاوت قرآن
مشغول بود و ثلث اول شب را استراحت می کرد.( شواهد التنزیل، ترجمه روحانی، ص 271
هنگامی که فرق مبارک امام علی علیه السلام را در چنین ایامی شکافتند و بشریت را تا
ابد عزادار کردند ایشان باز هم آیات الهی را زمزمه می کرد و این آیات را تلاوت
فرمود: «منها خلقنکم و فیها نعیدکم و منها نخرجکم تاره اخری» و نیز آیه «هذا ما وعدنا اللّه و
رسوله و صدق اللّه و رسوله».
ابی عبد الرحمن سلمی که خود از قاریان بزرگ جهان اسلام است می گوید:
کسی را ندیده ام که قرآن را بیش از علی بن ابیطالب علیه السلام بخواند.( ی شهری، موسوعه الامام علی بن ابیطالب، ج 10، ص 57.
یکی از زیباترین مظاهر عشق به تلاوت قرآن در شب عاشورا جلوه نمود.
حضرت سید الشهدا علیه السلام آن شب را از سپاه کوفه فرصت خواست تا بتواند تا صبح
قرآن بخواند و با خدای خود رازو نیاز کند. آن شب از خیمه های یاران امام
حسین علیه السلام صدای صوت قرآن و ذکر و دعا زیاد شنیده می شد.( شهید مطهری، مرتضی، تفسیر سوره نحل، ص 105.
در مسیر مدینه به کوفه هنگامی که خبر شهادت مسلم بن عقیل را به امام
حسین علیه السلام دادند این آیه شریفه را تلاوت فرمود: من المومنین رجال صدقوا ما عاهدوااللّه
علیه فمنهم من قضی نحبه و منهم من ینتظر و ما بدلوا تبدیلا.( مجموعه آثار شهید مطهری، ج 17، ص 149.
امام زین العابدین علیه السلام می فرمود:
لومات من بین المشرق و المغرب لما استوحشت بعد ان یکون القرآن معی.
اگر همه آنان که میان مشرق و مغرب عالم اند بمیرند [و من تنها بمانم] بیمی به
دل راه نمی دهم بعد از آنکه قرآن در کنار من است.( بحار الانوار، ج 46، ص 107.
مالک پیشوای فرقه مالکیه می گوید: من مدتی نزد امام صادق علیه السلام رفت و آمد
داشتم. در این مدت وی را ندیدیم مگر در یکی از سه حالت؛ یا در حال نماز بود، یا
در حال سکوت به سر می برد و یا آن که قرآن تلاوت می کرد.( بحار الانوار، ج 17، ص 32.
معاویه بن عمار می گوید: امام صادق علیه السلام فرمود: هر کس قرآن را بخواند بی نیاز
باشد و دیگر نیازی پس از آن برای او نباشد وگرنه (اگر قرآن او را بی نیاز نسازد)
هیچ چیز بی نیاز کننده او نخواهد بود. ثواب الاعمال، ترجمه غفاری، ص 230.
امام موسی بن جعفر علیهماالسلام مدتی از عمر گرامی خود را در زندان های هارون
گذراند. تمام کسانی که خبری از امام در آن سالها گفته یا نوشته اند عبادت خدا و
تلاوت قرآن را برنامه روزانه امام گزارش کرده اند.
پس از آن که فضل بن ربیع حاضر به قتل امام نشد، هارون دستور داد که
حضرت را نزد فضل بن یحیی برمکی فرستاده و زندانی کنند. فضل بن یحیی یکی
از اطاق های خانه خود را به آن حضرت اختصاص داد و در ضمن دستور داد
مواظب اعمال آن حضرت باشند. به او خبر دادند این مرد در همه شبانه روز کارش
نماز و دعا و تلاوت قرآن است.
ثواب الاعمال، ترجمه غفاری، ص 230.
در کتاب عیون اخبارالرضا آمده: مأمون هرگاه امام رضا علیه السلام را می آزمود و از او درباره
چیزی سؤل می کرد امام پاسخ او را از قرآن می داد.
صدوق، عیون اخبار الرضا، ج 2، ص 193.
رجاء بن ضحاک نیز می گوید: حضرت رضا علیه السلام در راه خراسان چون به میان
رختخواب می رفت تلاوت بسیار می فرمود و چون به آیه ای می رسید که در آن ذکر
بهشت یا دوزخ بود می گریست و از خدا تقاضای بهشت و دوری از جهنم
می نمود.
حار الانوار، ج 92، ص 218، باب 27
امام هادی علیه السلام نیز بعد از نماز صبح نمی خوابید و به تعقیب و ذکر و تلاوت قرآن
مشغول می شد و این روش و برنامه هر روز آن بزرگوار بود.
تاریخ زندگی ائمه علیهم السلام، ص 264
درباره امام
عسکری علیه السلام نقل شده آن گاه که مردم را مژده می داد و یا آنان را از عذاب خدا
می ترساند قرآن تلاوت می کرد.
شذرات الذهب، ج 2 ص 128