گریه بر سيدالشهدا(ع) مجلس عظيمي نمی‌خواهد! انسان می‌تواند خودش به تنهايي بنشيند گريه کند. بزرگي شنيده بود که مرحوم ملاآقا دربندي نمازشب‌هاي عجيبي مي‌خواند. يک شب ايشان را دعوت کرد و تا ديروقت نگه داشت. ديروقت که شد، گفتند: آقا همين‌جا استراحت کنيد! ايشان استراحت کرد. هنگام نمازشب مشاهده کردند که چند ساعت به اذان برخاست و در بسترش نشست و گفت: "السلام عليک يا اباعبدالله، حسين جان تو را کشتند..." اين را گفت و شروع کرد به گريه کردن و متصل گريه کرد. رفت وضو گرفت؛ گريه کرد. آمد و نشست؛ گريه کرد. همینطور گريه کرد تا اينکه اذان گفتند و بعد برخاست و نماز صبحش را خواند. نه اينکه ما هميشه بايد همين کار را بکنيم؛ بلکه هم باید نمازشب خواند و هم براي سيدالشهدا(ع) گريه کرد. اما اينگونه گريه‌کردن احتياجي به مجلس روضه ندارد. اگر بتوانيم در منزلمان مجالس روضه برگزار کنيم، بهتر است؛ چرا که اين روضه‌هاي هفتگي منزل و خانواده انسان را بيمه کرده و دست شيطان را از منزل ما قطع مي‌کند؛ اما اگر نشد، خودمان بنشينيم و براي امام حسين(ع) گريه کنيم ا و می دوید و من می دویدم او سوی مقتل من سوی قاتل او می نشست و من می نشستم او روی سینه من در مقابل او می کشید و من می کشیدم او از کمر تیغ من آه از دل او می برید و من می بریدم او از حسین سر من غیر از او دل آندم بریدم از زندگی دل ،که آمد به مسلخ شمر سیه دل 😭😭😭😭😭😭