ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺷﻬﯿﺪﻩ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺟﻌﻔﺮﯾﺎﻥ
چادر
ﺯﻣﺎﻥ ﺷﺎﻩ ﺑﻮﺩ. ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺗﻮ ﺧﯿﺎﺑﻮﻥ ﻗﺪﻡ ﻣﯽﺯﺩﯾﻢ. ﯾﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﺑﯽﺣﺠﺎﺏ ﺩﺍﺷﺖ ﺟﻠﻮﻣﻮﻥ ﺭﺍﻩ ﻣﯽ ﺭﻓﺖ.
ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺭﻓﺖ ﺟﻠﻮ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺍﺯﺵ ﭘﺮﺳﯿﺪ: ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ ﺧﺎﻧﻢ! ﺍﺳﻢ ﺷﻤﺎ ﭼﯿﻪ؟ ﺧﺎﻧﻢ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺖ: ﺯﻫﺮﺍ، ﭼﻄﻮﺭ ﻣﮕﻪ؟
ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺧﻨﺪﯾﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﻫﺮ ﺩﻭﻣﻮﻥ ﻫﻢ ﺍﺳﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺯﻫﺮﺍﺋﯿﻢ. ﺑﻌﺪ ﭘﺮﺳﯿﺪ: ﻣﯽ ﺩﻭﻧﯽ ﭼﺮﺍ ﺭﻭﯼ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻫﺎ ﭼﺎﺩﺭ ﻣﯽﮐﺸﻦ؟
ﺧﺎﻧﻢ ﮐﻪ ﻫﺎﺝ ﻭ ﻭﺍﺝ ﻣﻮﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﮔﻔﺖ: ﻻﺑﺪ ﭼﻮﻥ ﺻﺎﺣﺒﺎﺷﻮﻥ ﻣﯽﺧﻮﺍﻥ ﺳﺮﻣﺎ ﻭ ﮔﺮﻣﺎ ﻭ ﮔﺮﺩ ﻭ ﻏﺒﺎﺭ ﻭ ﺍﯾﻨﺠﻮﺭ ﭼﯿﺰﺍ ﺑﻪ ﻣﺎﺷﯿﻨﺸﻮﻥ ﺁﺳﯿﺐ ﻧﺰﻧﻪ.
ﻓﺎﻃﻤﻪ ﮔﻔﺖ: ﺁﻓﺮﯾﻦ! ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﻨﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﯿﻢ، ﻭ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﻼﻗﻪ ﺵ ﺑﻪ ﻣﺎ، یه ﭘﻮﺷﺸﯽ ﺑﻬﻤﻮﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺍﻭﻥ ﺍﺯ ﻧﮕﺎﻩ ﻫﺎﯼ ﻧﮑﺒﺖ ﺑﺎﺭ ﺑﻌﻀﯿﺎ ﺣﻔﻆ ﺑﺸﯿﻢ ﻭ ﺁﺳﯿﺒﯽ ﻧﺒﯿﻨﯿﻢ...
ﺑﻌﺪﻫﺎ ﮐﻪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻭﻥ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﻭ ﺩﯾﺪﻡ، ﻣﺤﺠﺒﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ.
ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺷﻬﯿﺪﻩ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺟﻌﻔﺮﯾﺎﻥ
ﻣﻨﺒﻊ: ﮐﺘﺎﺏ ﮐﻔﺶ ﻫﺎﯼ ﺑﻪ ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺩﺭ ﺳﺎﺣﻞ ، ﺻﻔﺤﻪ ۱۷