امام هادی (ع) امام علی النقی (ع) دهمین امام معصوم از دودمان عصمت وطهارت فرزند امام جواد (ع) ، مادرش "سمانه" در پانزدهم ذیحجه سال 212 هجری درمحلی از اطراف مدینه به نام "صریا" چشم به جهان گشود ودر سوم رجب المرجب سال 254 در شهر سامرا توسط معتز عباسی به شهادت رسید ودر همان سامرا در خانه خود مدفون گردید . لقب معروف آن امام بزرگوار "هادی" و "نقی" است وبه آن بزگوار "ابوالحسن الثالث" هم گفته می شود . حضرت باشش تن ازخلفای عباسی معاصر بود مانند : 1- معتصم برادر مامون از سال 217 تا 227 2- واثق پسرمعتصم از سال 227 تا 232 3- متوکل برادر واثق از سال 232 تا 248 4- منتصر پسر متوکل ( شش ماه ) 5- مستعین پسر دیگر متوکل از سال 248 تا 252 6- معتز پسر دیگر متوکل از سال 252 تا 255 امام هادی (ع) سی وسه سال امامت نمودند ودر این مدت علاوه بر مبارزه با خلفای عباسی به ویژه متوکل توانسته در پنهانی به وضعیت شیعیان سامان بخشیده ودر شهر ها نمایندگانی را نصب کند تا در خفا به رتق وفتق امور شیعیان پرداخته واخبار را به امام منتقل نمایند . امام هادی (ع) به شدت تحت نظر بود وبخشی از عمر مبارک خود را در زندان وهمچنین "عسکر" (پادگان) گذرانده بود ولذا به آن حضرت هم "عسکری" گویند . از سخنان حکیمانه حضرت هادی (ع): اَلدُّنیا سُوقٌ رَبِحَ فیها قَومٌ وَخَسِرَ آخَرُونَ. (تحف العقول، ج2 ، ص390 ) دنیا به سان بازار است که جمعی در آن سود می کنند وجمعی دیگر زیان .