📖 ﷽ 📖 هر روز تفسیـر کوتاه آیه به آیه از ابتـدای قـــرآن #ســوره‌یـوسـف #صفحـه۲۴۸ 🌴 حَتَّىٰ إِذَا اسْتَيْأَسَ الرُّسُلُ وَظَنُّوا أَنَّهُمْ قَدْ كُذِبُوا جَاءَهُمْ نَصْرُنَا فَنُجِّیَ مَنْ نَشَاءُ ۖ وَلَا يُرَدُّ بَأْسُنَا عَنِ الْقَوْمِ الْمُجْرِمِينَ{۱۱۰} 🍀 دعوت پيامبران و مخالفت دشمنان همچنان ادامه داشت تا هنگامى كه پيامبران از هدايت مردم به آستانه نوميدى رسيدند و كفار گمان كردند وعده عذاب به دروغ به آنان داده شده است، آنگاه يارى ما به آنان رسيد پس كسانى را كه مى‌خواستيم نجات يافتند ولى عذاب ما از گروه مجرمان باز گردانده نمى‌شود(۱۱۰) 🌺 در طول تاريخ پيامبران در دعوت خود مستمر و مصرّ بودند تا آنكه از هدايت مردم مأيوس مى‌شدند چنانكه مخالفان لجوج نيز دست از مقاومت برنمى‌داشتند 🌸 نمونه‌هائی از آن را در قرآن مى‌خوانيم: 🌷 الف: نمونه يأس انبیاء: بعد از آنكه نوح ساليان متمادى مردم را دعوت كرد جز گروه اندكى كسى ايمان نياورد خداوند به او فرمود: «لَنْ يُؤْمِنَ مِنْ قَوْمِکَ إِلَّا مَنْ قَدْ آمَنَ» جز كسانى كه ايمان آورده‌اند كس ديگرى از قوم تو ايمان نخواهد آورد 📖 سوره هود، آیه ۳۶ 🍃 نوح در نفرين خود كه نشان از يأس او نيز دارد مى‌گويد: «وَلا يَلِدُوا إِلَّا فاجِراً كَفَّاراً» يعنى از اينان جز كافر فاجر نيز متولد نخواهد شد 📖 سوره نوح، آیه ۲۷ 🌼 در داستان زندگى و دعوت هود، صالح شعيب، موسى و عيسى عليهم السلام نيز اين يأس از ايمان آوردن كفار به چشم مى‌خورد 🌷 ب: نمونه سوءظن مردم به انبیاء: كفّار تهديد انبیاء را توخالى و دروغ مى‌پنداشتند 🌾 در سوره هود آيه ۲۷ مى‌خوانيم‌ «بَلْ نَظُنُّكُمْ كاذِبِينَ» گمان مى‌كنيم شما دروغگوئید يا اينكه فرعون به موسى عليه السلام گفت: «إِنِّی لَأَظُنُّکَ يا مُوسى‌ مَسْحُوراً» به راستى كه گمان مى‌كنم كه تو افسون زده‌اى 📖 سوره اسراء، آیه ۱۰۱ 🌷 ج: نمونه نصرت خداوند: قرآن نصرت الهى را حقّى مى‌داند كه خداوند بر خود لازم كرده است‌ «وَ كانَ حَقًّا عَلَيْنا نَصْرُ الْمُؤْمِنِينَ» يعنى يارى مؤمنان بر ما لازم است 📖 سوره روم، آیه ۴۷ 🍃 يا در جاى ديگر مى‌فرمايد: «نَجَّيْنا هُوداً وَ الَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ» ما هود و مؤمنان را نجات داديم 📖 سوره هود، آیه ۵۸ 🌹 امّا درباره قهر خداوند كه از مجرمان برنمى‌گردد در سوره رعد آيه ۱۱ مى‌فرمايد: «إِذا أَرادَ اللَّهُ بِقَوْمٍ سُوْءاً فَلا مَرَدَّ لَهُ» هرگاه خداوند بر قومى قهر بگيرد برگشت ندارد 🌻 نکتـــه‌ها ① قساوت و لجاجت در انسان تا آنجا اوج مى‌گيرد كه انبیاى بردبار را نيز مأيوس مى‌كند «إِذَا اسْتَيْأَسَ الرُّسُلُ» ② خوش بينى و حسن نيّت و حوصله اندازه دارد «حَتَّى» ③ نيروى خود را صرف زمينه‌هاى غير قابل نفوذ نكنيد بايد از برخى مردم صرف نظر كرد «اسْتَيْأَسَ الرُّسُلُ» ④ مهلت دادن به مجرمان و تأخير عذاب آنان از سنت‌هاى الهى است «حَتَّى إِذَا اسْتَيْأَسَ» يعنى به قدرى ما به مجرمان مهلت داديم كه انبیاء مأيوس شدند ⑤ تأخير عذاب الهى سبب جرأت و تكذيب مجرمين مى‌گردد «حَتَّى إِذَا ... وَ ظَنُّوا أَنَّهُمْ قَدْ كُذِبُوا» ⑥ نااميدى انبیاء از هدايت مردم شرط نزول قهر خداست «إِذَا اسْتَيْأَسَ‌ ... لا يُرَدُّ بَأْسُنا» ⑦ امدادهاى الهى نسبت به پيامبران هم زمان خاصى دارد «إِذَا اسْتَيْأَسَ‌ ... جاءَهُمْ‌» ⑧ قهر الهى شامل انبیاء و مؤمنان واقعى نمى‌شود «فَنُجِّیَ» ⑨ هم قهر و عذاب و هم لطف و امداد به دست خداست «نَصْرُنا ... بَأْسُنا» ⑩ سرنوشت قهر يا نجات انسان بدست خود اوست «مَنْ نَشاءُ، الْمُجْرِمِينَ» ⑪ اراده و خواست خدا قانون‌مند است «مَنْ نَشاءُ وَلا يُرَدُّ بَأْسُنا عَنِ الْقَوْمِ الْمُجْرِمِينَ» ⑫ راه خدا بن بست ندارد «إِذَا اسْتَيْأَسَ الرُّسُلُ‌ ... جاءَهُمْ نَصْرُنا» هر كجا مردم كار را به بن بست كشاندند قدرت خدا جلوه مى‌كند ⑬ هيچ قدرتى مانع قهر خدا نمى‌شود «لا يُرَدُّ بَأْسُنا» ⑭ سنت خداوند در حمايت انبیاء و هلاكت مجرمان است «جاءَهُمْ نَصْرُنا، لا يُرَدُّ بَأْسُنا» 📗 تفسیر نور 🇮🇷 🌷 اَللّهُــمَّ عَجـِّـل لِوَلیِّــکَ الفَــــرَج 🌷