نکته هایی از قرآن کریم صفحه 492
#تفسیراستادقرائتی
🐼 سیاست شیطان گام به گام است: «خطوات»(بقره، 168)
مرحله اول القاى وسوسه است. «وسوس الیه»(طه، 120)
در مرحله دوم تماس مىگیرد. «مسّهم طائف»(اعراف، 201)
مرحله سوم در قلب فرو مىرود. «فى صدور الناس»(ناس، 5)
مرحله چهارم در روح مىماند. «فهو له قرین»(زخرف، 36)
مرحله پنجم انسان را عضو حزب خود قرار مىدهد. «حزب الشیطان»(مجادله، 19)
مرحله ششم سرپرست انسان مىشود. «و من یتخد الشیطان ولیاً»(نساء، 119)
مرحله هفتم انسان خود یك شیطان مىشود. «شیاطین الانس و...»(انعام، 112)
🐼 آثار اعراض از یاد خدا
1. باز ماندن از راه خیر. «لیصدونهم عن السبیل»
2. انحراف فكرى كه خیال مىكند هدایت یافته است. «یحسبون انهم مهتدون»
3. دیگر موعظهپذیر نیست. «و اذا ذكروا لا یذكرون»(صافّات، 13)
4. توبه نمىكند چون خود را كج نمىداند.
5. زندگى نكبت بار دارد. «و مَن أعرض عن ذكرى فانّ له مَعیشةً ضَنكا»(طه، 124)
6. كسى كه در دنیا از دیدن حقّ كور است، «یعش» در آخرت نیز كور محشور مىشود. «من كان فى هذه اعمى فهو فى الاخرة اعمى»(اسراء، 72)
🐼 سلطه شیطان در اثر اعمال خود ماست. «و من یعش... نقیّض»
🐼 دل یا جاى رحمن است یا شیطان. «و من یعش عن ذكر الرّحمن نقیض له شیطاناً»
🐼 كیفر روى گردانى از سرچشمه رحمت، بندگى شیطان سلطهگر است. «فهو له قرین»
🐼 بدتر از انحراف عملى، انحراف فكرى است. «یحسبون انّهم مهتدون»
🐼 ندامتها در دنیا مىتواند ثمربخش باشد ولى در آخرت جز حسرت سودى ندارد. «یا لیت...»
🐼 روز قیامت كه پردهها كنار مىرود بسیارى محبوبها منفور و پندارها باطل مىشوند. «یحسبون انهم مهتدون حتّى اذا جاءنا»
🐼 در قیامت، شیاطین با آدمیان محشور مىشوند. «یا لیت بینى و بینك»
🐼 همنشینان دنیا، همنشینان قیامت خواهند بود. «فهو له قرین... فبئس القرین»
🐼به خاطر عدم پذیرش مردم، در حقّانیّت راه خود شك نكنیم. «انك على صراط مستقیم»
🐼 همه به تذكّر نیازمندیم. «ذكرٌ لك و لقومك»
🐼 اول تذكّر به خود بعد مردم. «ذكرٌ لك و لقومك»
🐼 همه در برابر قرآن مسئولیم. «و سوف تسئلون»
🐼 پیامبر اسلام بر همهى پیامبران قبلى اشراف دارد. «و اسئل من ارسلنا من قبلك من رسلنا»
🐼 در شرایط قبیلهاى باید به سراغ اقوام رفت. «قال لقومه» ولى در شرایط حكومتى باید به سراغ حكومت رفت. «الى فرعون» (در شیوه تبلیغ ابتدا باید به سراغ موانع و اصلاح عناصرى رفت كه تغییر آنهاسبب تغییر جامعه است.)
🐼طاغوتها به تنهایى قدرتى ندارند، این اطرافیان هستند كه به طاغوتها زور مىدهند. «فرعون و ملائه»