استاد شهید مرتضی مطهری انسان در ناحیه روح و ضمیر عینا مانند بدن محتاج به تغذی است. اگر به بدن غذا نرسد لاغر می‌شود؛ اگر به روح نیز غذا نرسد لاغر و ناتوان می‌شود... غذای روح البته از جنس گندم و برنج و روغن نیست، غذای روح ، علم و عشق و امید و ایمان است. اشتباه اصلی فرزند آدم که در جستجوی سعادت، جان به لب رسانیده همین است که تشنگی و احتیاج روح را می‌خواهد با سیر کردن جسم و بدن تأمین کند، یعنی جستجوی امر محالی را می‌کند. درست مثل این است که یک نفر گرسنه باشد و برای سیر شدن او به یک نفر دیگر نان بدهیم. آری، آنچه احتیاج روح را رفع می‌کند و به او قوت و نیرو می‌بخشد و آرامش و اطمینان می‌دهد، ماده و مادیات نیست، معنویات است. 📗 حکمت‌ها و اندرزها، ج۲، ص۱۴۸9