در ایران باستان و همچنین در اسلام برای ورزش های زرمی اهمیت ویژه ای قائل بوده اند . البته منظور از ورزش های رزمی کاراته، کونگ فو و نظایر آنها نیست، اگرچه در حال حاضر وقتی می گوییم رزمی فوراً اسم این ورزش ها به ذهن می رسد اما منظور ما همه تعالیمی است که می تواند در جنگ و نبرد کاربرد داشته باشد. تیر اندازی، سوار کاری، شمشیر بازی، باستانی، کشتی و بسیاری ورزش های دیگر همگی رزمی هستند. البته تکواندو، جودو و کاراته و ورزش های شرقی نظایر آن نیز همگی رزمی میباشند . اما قطعاً این نام ها , اسامی مختلف یک ورزش نیست و با هم تفاوت دارند یعنی هریک از آن ها چیزهایی را شامل می شوند که دیگری ممکن است نداشته باشد. ولی ورزش رزم آوران به دنبال همه رزم است و نمی خواهد خود را به فنون رزمی باستانی یک کشور نظیر ژاپن و یا حتی ایران محدود نماید. رزم آوران هنر رزمی امروز ایران است نه ایران باستان اما در پی آن است تا میراث فرهنگی و اصول ارزشمندی را که در ورزش باستانی جهان و بخصوص ایران نهفته است و در طول تاریخ به عنوان ابزار تربیت انسان های والا مورد استفاده قرار گرفته کشف نماید و در کنار نوآوری های نیروهای خلاق جامعه در قالب یک ورزش رزمی نوین مورد بهره برداری قرار دهد. بنابراین یکی از ویژگی های این ورزش جامع بودن آن است، زیرا در فراگیری فنون رزمی , خود را به هیچ حدی محدود نمی نماید و ویژگی دیگر آن حذف فعالیت ها و آموزش های زائدی است که در بسیاری از ورزش های شرقـی به لحاظ حفظ سنت ها و میراث فرهنگی خود باقی نـگه داشته اند و تأثیر چندانی در رزم واقعی ندارد. از خصـوصیات دیـگر ورزش رزم آوران همــخوانی و همـاهنگی آن با فرهنگ اصیل اسلامی و ایرانی است و این خصوصیت نه تنها می تواند در ایران زمینه جذب و تربیت جوانان را فراهم نماید بلکه به دلیل فطری بودن تعالیم اسلام و برخورداری از ریزترین آداب تعلیم و تربیت که از ویژگی های خاص مکتب اسلام است، بی شک در سایر کشورها نیز می تواند عطش رهروان حقیقت و کمال را سیراب نماید برای مثال ریتمیک بودن تمرینات که متعلق به ورزش باستانی ایران بوده و در کشور های دیگر سابقه ندارد و یا تمرین ومسابقات چرخ فنی که ازحرکات چرخ باستانی اقتباس گردیده ،و یا توام بودن تربیت روحی و جسمی با استفاده از “ذکر” که از شاخصه های اصلی ورزش باستانی ایران برای تربیت روحی ورزشکاران است و بسیاری از نوآوری های تکنیکی و روشهای ابداعی مسابقات که در ایران صورت گرفته و جاذبه و اثرات بسیار سازنده ای داشته است . لذا باید گفت که رزم آوران تنها یک ورزش جسمی برای رسیدن به بالاترین حد توانایی های رزمی نیست بلکه یک ورزش روحی برای رسیدن به بالاترین مقام انسانی نیز هست. یکتا پرستی، راستگویی، درستکاری، ظلم ستیزی، حقیقت جویی، خیر خواهی، فداکاری، وفاداری , مددکاری و خدمت به همنوعان و شهامت از جمله ویژگی های یک رزم آور است. عشق به پاکی ها و تنفر از پلیدی ها که در فطرت هر انسان سالمی نهفته است با ورزش رزم آوران باید قوی تر گردد تا از هر رزم آور، پهلوانی چون دژ استوار ، برای پناه مردم ساخته شود . فراگیری این ورزش چه از لحاظ آمادگی جسمانی و مهارت فنی و جه از بعد تربیت روحی وروانی مراحل مختلفی را شامل می شود که هفت مرحله اول آن را خان و ده مرحله بعدی را گام می نامند، موفقیت درخان های یک تا هفت با رنگ کمربند مشخص می شود که به ترتیب عبارتد از: زرد، سبز، آبی، بنفش، قرمز، قهوه ای و مشکی . رزم آموزان قبل از گذشتن از خان یک از کمربند سفید استفاده می کنند و از خان هفت به بعد کمربند مشکی به کمر خواهند داشت و با موفقیت در هر گام یک خط طلایی رنگ بر روی کمربند مشکی آنان نصب می گردد.