ما افتاده‌ایم وسط میدان بزرگترین جنگ تاریخ دنیا؛ جنگ چهارم جهانی‌ست، جنگ باورها وحید ایمانی نوشت: 🔻ما خیلی وقت است یادمان رفته که حال همدیگر را بپرسیم. اما یادمان نرفته که تک‌تک‌مان سال‌هاست زیر فشار اقتصادی هستیم، حالمان خوب نیست، تک‌تک‌مان معترضیم و پر از خشمیم به آنچه که در این سال‌ها بر اثر ضعف حکمرانی بر سر کشورمان آمده. شاید این از خوش‌شانسی ما بود که در آخر زمان زیست کنیم که مرز حق و باطلش به این باریکی‌ست. ما در این حساس حساس حساس‌ترین برهه تاریخ بایستیم و سخت‌ترین جنگ شناختی و ایدئولوژیک تاریخ را شاهد باشیم. 🔻رفقای خوبم ما چه بخواهیم چه نخواهیم افتاده‌ایم وسط میدان بزرگترین‌ جنگ تاریخ دنیا؛ شبیه روز است ولی تاریکی مطلق شب است، پر از تیر است، مبهم است، صدای آتش دشمن هر لحظه یک طرف است، سنگر خودی زیر غبار پنهان شده و سخت است، و روزی چندین بار مجروح می‌شوی و شهیدت می کنند. 🔻برادرم، خواهرم؛ این جنگ چهارم جهانی است، جنگ باورها! که تمام دنیای کفر و باطل با همه ابزار جنگیش ایستاده،که باور ایران قوی، ایران مستقل، ایران ایجاد کننده نظام جدید قدرت جهانی، ایران رو به پیشرفت ایران عاشق اهل بیت را در هم‌شکند و از همه مهمتر باور من و تو‌را! 🔻و با تیرباران رسانه‌ای بگوید که ما بچه‌های انقلاب در اقلیتیم، ما نفهمیدیم، مزدوریم، پخمه‌ایم و بدبخت‌ترین مردم دنیا و ما بخاطر فرار از انگ دشمن هر روز بیشتر از دیروز سکوت می‌کنیم و سکوت می‌کنیم و این مارپیچ آنقدر تنیده می‌شود که جز صدای آنها صدایی به گوشمان نمی‌رسد و باورمان در هم می‌شکند و احساس شکست می‌کنیم. 🔻به جرأت می‌گویم که جنگی که در آن هستیم، هزار بار سخت‌تر از دفاع مقدس است. آن زمان حق هویدا بود و باطل عیان! و مسیر سعادت مقل اتوبانی بزرگ و آسفالت شده و پر از چراغ و روشنایی که از مسیر خارج نشوند. 🔻اما خاک‌ریز جنگ امروز را به ذهن و باور ما کشانده‌اند، سفسطه می‌کنند، شائبه می‌کنند و فضا را آنقدر غبارآلود می‌کنند که نتوانی حق و باطل را تشخیص دهی و ندانی دشمن کجای میدان ایستاده است. 🔻آن زمان، یکبار تیر می‌خوردند و شهید می‌شدند و در نظر مردم عزیز و جاودانه؛ اما امروز با انواع فحش و تحقیر و تهمت و انگ و فشارهای مختلف، روزی ده بار شهیدت می‌کنند تا از مسیر اعتقادیت خارج شوی و منزوی شوی و ناباورانه به تماشای متوحشان بنگری. 🔻ولی هیهات؛ ما دانش‌آموخته مکتب روح‌الله‌ایم، ما فاتحان آخر الزمانیم، مگر نه اینکه اماممان تا شرک و کفر، تا حق و باطل هست، مبارزه هست ما هستیم؟ مگر عهد نکرده ایم که پرچم لا اله الا الله و علی ولی الله را بر بلندترین قله‌های عالم برافراشته کنیم؟ مگر سال‌ها یا لیتنی کنا معک زمزمه نکرده‌ایم و با رجز عابس اشک نریخته‌ایم که اگر هزاربار در راه حق و امامم کشته شوم باز هم دست از او برنمی‌دارم؟ 🔻الان وقت آزمون بزرگ است؛ هنگام بلند شدن شیپور جنگ و شخیص مرد از نامرد. وقت شکستن مارپیچ سکوتی‌ست که برایمان ساخته‌اند. هنگام دفاع از باورمان! 🔻باید سراغی از هم بگیریم؛ به سراغ افراد موثر اجتماعی ورزشکاران و هنرمندان و اساتید دانشگاه برویم و بگوییم گه ما پشت شما ایستاده‌ایم، دلداریشان بدهیم، دلشان را به مردمی که آن‌ها را دوست دارند گرم کنیم و نگذاریم عمله‌های ظلم و طاغوت آنها را احاطه کنند و مجبورشان کنند که سمت باطل بایستند. با ملاطفت بخواهیم که در مقابل هجوم رسانه‌ای دشمن موضع‌گیری کنند و یادشان نرود که سرمایه اجتماعی امروزشان را مدیون حمایت این مردم و این کشور و این نظامند. 🔻این محاصره، این مارپیچ سکوت، این بهت‌زدگی باید شکسته شود. و در آخر مطمئن باشید که پیروزی وعده الهی است، و ما به یقین پیروز تاریخ خواهیم بود.