تاجگردون خطاب به احمد توکلی: به موضوع تبارگماری و ایل سالاری اشاره فرمودید. نمی‌دانم اگر چند لر و زاگرسی در این مملکت شغل پیدا کردند و نه مسؤولیت باید گردن من را‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ بزنند. نمی‌دانم رشد پسرخاله‌هایتان را‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ به شما نسبت بدهم یا رشد شما را‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ به پسر خاله‌ها؟ شما شایسته بودید و یا آنان؟ و یا دیگر بستگان خودتان و اطرافیانتان که رشد کرده‌اند. چرا بر شما گران آمده است که یک فرد تحصیل کرده از استان کهگیلویه و بویراحمد که کوچک‌ترین ارتباط قومی و فامیلی با من ندارد رئیس پژوهشکده محیط زیست شود؟ ایشان چه نسبت فامیلی با من دارد؟ بالادست ایشان، چند نفر از خطه یک استان دیگر هستند؟ آیا آنان به واسطه ارتباط با شما مسؤولیت گرفته‌اند؟ آیا مثلاً آقای دکتر دژپسند که وزیر اقتصاد هستند و همشهری شما، به واسطه شما رشد کرده‌اند؟ یا اگر سید شمس‌الدین حسینی در دوران نفوذ شما، در دولت دکتر احمدی‌نژاد وزیر شد، به واسطه نفوذ شما وزیر شد؟ آیا رابطه دو رئیس قوه (لاریجانی‌ها) که به قول خودتان مادرشان خاله مادرتان و خاله همسرتان می‌باشد، نزدیک‌تر است، یا کسانی که به آنان اشاره فرمودید؟ آقای توکلی! همگان می‌دانند داد «لر ستیزی» شما سر به فلک کشیده است و بیزارید از این قوم، ولی فراموش نکنید اینان انسان‌های ساده و خداجویی هستند که دل بزرگشان به مهر خدا وصل است و بس. اما در خصوص بند آخر: اگر حتی یک ریال مال حرام پیدا کردید که زندگی من به آن آغشته است، گردنم از مو باریک‌تر، بزنید؛ اما خوشحالم که بعد از یک سال رواداری تهمت و افترا به من، نتیجه‌اش مرقومه شما باشد. کلام آخر جناب آقای توکلی! من نه انسان بزرگی هستم و نه به کسی وصل هستم. از دیار دور ایران زمین؛ یعنی کهگیلویه و بویراحمد، بدون رانت وارد دانشگاه شدم. درس خواندم و بدون هیچ پشتوانه‌ سیاسی، قومی، قبیله‌ای، رانتی، مسیر مشخص را‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ طی کردم تا به امروز. سه دوره مردم عزیز دیارم، با رأی قاطع، حقیر را‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ به نمایندگی خود انتخاب کردند و در چهار دوره، شورای محترم نگهبان من را‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ تأیید کرده است. در این یک ماه گذشته، مجددا، دو بار مورد استعلام قرار گرفت. شعبه مربوطه رأی بر تأیید اعتبارنامه داد. من منتخب مردم فقیر لر و ترک قشقایی و دیگر اقوام آن خطه هستم. تا اینجا خدمتگزار بوده‌ام و هر گاه نظام تشخیص به عدم ادامه خدمتگزاری من داشت، منتی بر نظام ندارم و همواره خودم را‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ مدیون نظام می‌دانم. رزمنده، بسیجی، جانباز و خانواده شهید هستم و همه اینها را‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ در برابر عظمت این انقلاب و خون شهدا ناچیز می‌دانم. شما را‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ به خداوند بزرگ، و خود را‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ به رأفت او می‌سپارم و جز به توکل به خداوند متعال، به هیچ چیز دل نمی‌بندم.