📛📛📛📛📛 📛📛 ⛔ علي (ع) ؛ قاطعيت يا تساهل؟ دربرابر قانون شکنان پرسش مهمّي كه در دوران معاصر، ذهن مردم ما را مشغول ساخته است، مسئله ي تساهل و قاطعيّت است و اين كه آيا در اجراي احكام الهي بايد گرفتار تولرانس و تساهل شد يا اين كه بايد زما م داران، قاطعيّت و جدّيت را سياست خويش سازند. آنان كه مدّعي پيروي علي (ع) و سيره و سنّت علوي اند، بر اين مطلب واقفند كه علي (ع) قاطعيّت را بر مصلحت سنجي و منفعت طلبي مقدّم مي‌داشت و اينك نمونه‌هايي از اين سنّت علوي بهرا بر مي‌شماريم: ۱. قدامة بن مظعون، شراب آشاميده بود و عمر، تصميم بر اجراي حد اسلام گرفت. قدامه با استناد به آيه ي نودوسوم مائده، عمربن خطاب را قانع كرد كه حد را از وي ساقط كند. عمر، علي رغم اين كه استدلال او را پذيرفت، از حضرت علي (ع) نيز مطلب را جويا شد. و حضرت فرمود : «قدامه و هر كس ديگر، اين حرام را مرتكب شود، از اهل آيه ي شريفه نيست؛ زيرا كساني كه ايمان آورده عمل صالح را انجام مي‌دهند، حرام خدا را حلال نمي شمارند. پس قدامه را برگردان و بگو از آن چه گفته، توبه كند و پس از توبه بر گفته اش، حد الهي را بر عملش اقامه كن و اگر از تو سرپيچي كند او را بكش؛ زيرا به واسطه ي حلال شمردن حرام الهي از دين خارج شده و خونش مباح گرديده است. » [۱۵۰] ⛔⛔ ⛔⛔⛔⛔⛔⛔ [۱۵۰]. محمود شهابي، ادوار فقه، ج اوّل، ص ۵۱۲.