.این بندی که شما میگی ما نقد کردیم 👇👇👇 👈برخی میگویند اصل 27 در قانون اساسی مطلق است و به هیچ قیدی مثل اجازه از ارگانهای قانونی و محل تجمع و مدت تجمع و ... مقید نیست و تجمع کنندگان هیچ مسئولیتی از این جهت نداشته و کسی حق ندارد تجمع کنندگان را مقید به چیزی کند زیرا برخی در زمان تدوین آن اصل، مواردی به عنوان قید مثل مسالمت جویانه و غیره را مطرح کردند که مورد اعتراض برخی نمایندگان مجلس تدوین قانون اساسی قرار گرفت و مجلس تقیید این اصل به آن قیدها را نپذیرفتند پس میتوان نتیجه گرفت که شرط مطلق بودن یعنی در مقام بیان بودن در آن مجلس متحقق بوده و اصلا نیازی به اجازه از مراکز قانونی نیست ✅ پاسخ ✍"در مطلق بودن یک کلام باید متکلم در زمان بیان مقصودش ، کلام خود را با تمام جزئیات لازم بیان کند"، پس با اینگونه بیان، انتظار دارد مخاطب از تمامی زوایای مقصود وی آگاه شود در اینصورت گفته میشود که متکلم در اینجا در مقام بیان بوده و به هیچ قیدی مثل اجازه از مراکز قانونی مقید نیست . اما اولا 🔸قانون احزاب و قانون تجمعات به اصل 27 قید زده و شرایطی را برای تجمعات الزام کرده است ولی هیچکس تقیید این اصل به این قوانین پایین دستی را ممنوع نداسته است درحالیکه آن اصل از قانون اساسی و بالادستی است پس بدون هیچ شکی تقیید آن اصل به این قوانین پایین دستی مورد اشکال احدی قرار نگرفته است ثانیا 🔸دولت نیز دارای جایگاه قانونی برای اعلام مواردی است که چگونگی و قیود تجمعات را می‌تواند ابلاغ کند آیین نامه چگونگی تامین امنیت اجتماعات و راهپیمایی های قانونی تاریخ تصویب : 1381/06/31 که با امضای معاول اول محمدرضا عارف ابلاغ شده است 🔰کمیسیون ماده ۱۰ قانون فعالیت احزاب، مرجع صدور مجوز راهپیمایی در کشور محسوب می‌شود. آیین‌نامه اجرایی ماده ۱۳ قانون فعالیت احزاب هم به طور مشخص به جزئیات قانونی و اجرایی تشکیل تجمعات و راهپیمایی‌ها در ایران پرداخته‌ است 📢 پس باید هر تجمعی با صدور مجوز قانونی باشد 👈 پس اینکه عده‌ای مدعی هستند که اصل 27 اطلاق دارد ، حرف نادرستی است ➕ علاوه 📎 اگر کسی ادعای اطلاق نسبت به مجوز دارد پس باید قبول کند که نسبت به تعدد تجمعات در هر جایی حتی در داخل مدارس و محل کار در روزهای متعدد نیز مطلق باشد و تعطیلی مراکز دولتی نیز بخاطر حضور تجمع کنندگان و توسط آنها مجاز باشد آیا چنین لوازمی با این ادعای اطلاق را میتوان پذیرفت؟؟؟!!! بسم الله الرحمن الرحیم 🟢آیا مشکلات اقتصادی کشور پایانی دارد و چه زمانی تمام می‌شوند؟ 👈اولا هدف و منظور از مشکلات اقتصادی چیست ؟امروز در تمام کشورها ،حتی در کشورهای اسکاندیناوی که به دولت های رفاه معروف هستند،شاهد مشکلاتی از جنس اقتصادی و معیشتی هستیم !!! 👈اما آنچه امروز با عنوان کاهش قدرت خرید ،فقدان برنامه ریزی اقتصادی و انباشت چالش ها و مشکلات اقتصادی در ایران مشاهده می‌شود در موضوعاتی چون : عدم تخصیص بهینه منابع و امکانات کشور و نداشتن اولویت مشخص در اقتصاد ملی ریشه دارد. 👈کشورهای توسعه یافته امروزی در طول تاریخ خود با بحران های اقتصادی و مالی بیشتر و شدیدتر از مشکلات و چالش های اقتصادی امروز در ایران مواجه بوده اند... 👈 تمامی این کشورها با اولویت گذاری در اقتصاد و تمرکز بر آن توانسته اند از این دوران گذار ،عبور کنند. 👈متاسفانه بخش قابل توجهی از مشکلات اقتصادی ایران در فقدان اولویت بندی در اقتصاد ریشه دارد 👈 مشکلات اقتصادی ایران ،از جمله تورم های افسار گسیخته و مواردی چون رشد اقتصادی پایین و میزان بیکاری بالا و...تنها در صورتی قابل حل است که اقتصاد ایران با ایجاد اولویت مشخص ( توجه به تولید ملی) از این مرحله عبور کند! 👈مدیریت کشور به صورت روزمره و بدون داشتن اولویت مشخص قطعا به حل مشکل ما یعنی انباشت چالش های پیش روی اقتصاد ایران منجر نخواهد شد 👈برای نمونه آلمان پس از جنگ جهانی دوم ،اولویت اصلی اقتصاد خود را بر تولید کالا و افزایش تولید خود فارغ از قیمت متمرکز کرد تا بتواند خود را احیا کند،به گونه ای که در آن مقطع تاریخی همه مسائل اقتصادی درحاشیه این اصل قرار گرفتند. 👈در اقتصاد ژاپن نیز نظام قیمت و رقابت پذیر کردن تولیدات در اولویت قرار گرفت و تولید ارزان قیمت با اقتصادی به مهمترین اولویت اقتصاد ژاپن تبدیل شد. 👈اما در اقتصاد ایران ،هرگز طی نیم قرن گذشته چیزی به نام تولید ملی اولویت ملموس نبوده است و با وجود تاکیدات رهبر معظم انقلاب بر موضوع تولید( نامگذاری سالها با عناوین اقتصادی و تولیدی و....) ،بسیاری از موارد اقتصادی دیگر بر تولید ملی ارجح بوده است... https://eitaa.com/joinchat/2102525986Cbab1324731