🔴بیست‌وچهارمین سالگرد قیام مردم علیه فتنه 78/مردم یک طراحی ده‌ساله را در 23 تیرماه جارو کردند
♦️صبح پنج‌شنبه 17 تیرماه 1378، تیتر گروهی از روزنامه‌های صبح مشهور به روزنامه‌های زنجیره‌ای یا فله‌ای یک موضوع بود: اعتراض به توقیف شبانه روزنامه سلام متعلق به محمد موسوی خویینی‌ها از سران جبهه‌ای موسوم به اصلاحات.
♦️دفتر پژوهش‌های موسسه کیهان:
ساعت 10 شب 16 تیرماه به موسوی خویینی‌ها اعلام شده بود که به‌دلیل انتشار اسناد محرمانه وزارت اطلاعات در روزنامه سلام و براساس قانون مطبوعات، این روزنامه توقیف شده است. اما چگونه امکان داشت که گروهی از روزنامه‌های صبح که قاعدتا می‌بایست تا ساعت 10 شب روانه چاپخانه‌ها شده باشند، فرصت کرده تا هم خبر فوق را به تیتر اول خود تبدیل کنند، هم با یک هماهنگی خاص، تحلیل و گزارشی واحد درباره آن ارائه داده و همان گزارش‌ها و تحلیل‌ها را با عکس و میان‌تیتر و سوتیترهای مختلف، صفحه‌آرایی کرده و روانه چاپخانه نمایند؟!
♦️واضح بود آنها به‌خصوص شخص موسوی خویینی‌ها از تبعات انتشار اسناد محرمانه وزارت اطلاعات و تصریح قانون مطبوعات مطلع بوده و به نظر می‌آید هماهنگی فوق از پیش طراحی شده بود. قبلا نیز این‌گونه هماهنگی مشکوک مابین این زنجیره مطبوعاتی رؤیت گردیده بود. وقتی در تیرماه 1378، کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی، طرح اصلاحیه قانون مطبوعات را با هدف قطع جریان نفوذ در مطبوعات کشور به تصویب رساند، همه این نشریات که در طی سال‌های قبل و به‌خصوص در دوران پس از دوم خرداد، به صف شده بودند، ناگهان به میدان سرازیر شده و با یک تیتر مشابه، اصلاحیه قانون مطبوعات را به چالش گرفته و آن را برابر برقراری استبداد اعلام نمودند. سردبیران آن نشریات با گزارش‌ها و تیترهای مشابه و حتی یکسان، درباره طرح اصلاحیه فوق در مجلس هشدار دادند!
♦️هدف قرار دادن دستگاه‌های نظامی و امنیتی
هدف چندان پوشیده و پنهان نبود. بنا به گفته دبیرکل اسبق اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان مستقل:
«... در اتفاق سال 78 استراتژی دوگانه‌ای را حجاریان به‌عنوان لیدر اصلاح‌طلبی طرح کرد که «فتح سنگر به سنگر» و «فشار از پایین و چانه‌زنی از بالا» عناوین این دو استراتژی بود. فتح سنگر به سنگر به این معنا بود که اصلاح‌طلبان توانستند دولت را فتح کنند و باید گام‌های بعدی هم اتفاق بیفتد که فقط شامل مجلس نمی‌شود بلکه آنها معتقد بودند استراتژی سطح سنگر به سنگر را پیش ببرند و حتما دستگاه‌های نظامی و امنیتی مانند سپاه، وزارت اطلاعات و ناجا یکی از موانع اصلی بوده و پروژه قتل‌های زنجیره‌ای زمستان سال 77 و کوی دانشگاه سال 78 را می‌توان در این چارچوب بررسی کرد که مخاطب اصلی آن دستگاه اطلاعاتی- انتظامی و امنیتی بودند؛ دستگاه اطلاعاتی- امنیتی در قتل‌های زنجیره‌ای آسیب دید و دستگاه انتظامی در غائله کوی دانشگاه.»1
♦️از همین‌روی ماجرا به همین هماهنگی زنجیره‌ای مطبوعاتی خاتمه نیافت و به‌دنبال طراحی فوق، عوامل شناخته‌شده خارجی و داخلی نیز به میدان آمدند و ابتدا در شامگاه 17 تیرماه، کوی دانشگاه را به آشوب کشاندند. از جمله محرکان اصلی این گروه افرادی غیردانشجو چون «منوچهر و اکبر محمدی» بودند که پس از دستگیری، درباره چگونگی دریافت کمک مالی و ارتباط با عناصر خارجی و طراحی تجمعات اعتراض‌آمیز اعترافات قابل تأملی داشتند.
چنان‌که یكی از متهمین ماجرای كوی دانشگاه تهران، به ایفای چنین نقشی در ماجراهای فتنه 1378 چنین اعتراف نمود: