#حدیث_روز 🟢 امام صادق(عليه السلام): ✨«إِذَا ذُكِرَ النَّبِىُّ فَأَكْثِرُوا الصَّلَاةَ عَلَيْهِ فَإِنَّهُ مَنْ صَلَّى عَلَى النَّبِىِّ صَلَاةً وَاحِدَةً صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ أَلْفَ صَلَاةٍ فِي أَلْفِ صَفٍّ مِنَ الْمَلَائِكَةِ وَ لَمْ يَبْقَ شَيءٌ مِمَّا خَلَقَهُ اللَّهُ إِلَّا صَلَّى عَلَى [ذلِكَ] الْعَبْدِ لِصَلَاةِ اللّهِ عَلَيْهِ وَ صَلَاةِ مَلائِكَتِهِ فَمَنْ لَمْ يَرْغَبْ فِي هَذَا فَهُوَ جَاهِلٌ مَغْرُورٌ قَدْ بَرِئَ اللّهُ مِنْهُ وَ رَسُولُهُ وَ أَهْلُ بَيْتِهِ» 🔹هنگامى كه نام پيامبر برده شود بر او بسيار صلوات بفرستيد؛ چرا كه هر كس يك صلوات بر پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) بفرستد؛ خداوند هزار صلوات و درود در هزار صفّ از ملائكه، بر او مى فرستد و چيزى از مخلوقات خدا باقى نمى ماند، مگر اين كه به خاطر صلوات خدا و فرشتگانش بر او صلوات مى فرستند و هر كس به چنين پاداش عظيمى علاقه نداشته باشد، جاهلِ مغرورى است كه خدا و رسول خدا و اهل بيتش از او بيزارند. 📚 الكافي، كلينى، محمد بن يعقوب بن اسحاق‏، محقق / مصحح: غفارى، على اكبر و آخوندى، محمد، دار الكتب الإسلامية، تهران، ‏ ‏1407 قمری، چاپ: چهارم، ج ‏2، ص 492، باب الصلاة على النبي محمد و أهل بيته. #صلوات #اللّهُمَّ_صَلِّ_عَلی_مُحَمَّد_وَآلِ_مُحَمَّد #وَعَجِّل_فَرَجَهُم