‌ اون سلسله استوری اون روانشناس تلنگر خوبی بود برام چون قبلش اصلا فک نمیکردم که این نگاه من برای طرف گرون تموم میشه فقط حواسم به اون جنبه‌ای ازین دستور بود که بخاطر نفع و آرامش خودمه و خب هر وقت می‌دیدم آرامش خودم به هم نمیخوره با خودم میگفتم لابد اشکال نداره چون با قصد لذت نیست ولی انگار برای دیگران بار روانی داره و خب اینم یه مدل حق الناس حساب میشه دیگه اصلا توی ذهنمم نمی‌گنجید که وقتی چیزی تو سر من نمیگذره کارم غلط باشه و بقیه رو فقط انسان می‌دیدم خودمم همینطور... و به جنسیت دقت نداشتم... عین یه بچه کلاس اولی این اشکالات از دقت نکردن روی حکم میاد خدا میگه نگاهتون رو کنترل کنید نمی‌گه که اگر اینجوری اگر اونجوری و... ‌نگاهتون رو کنترل کنید همین... ‌