─═┅┅═༅ 🕊🌘🌒🕊 ༅══┅─ ●◁ امام حسین عَلَيهِ السَّلامُ پس از شنیدن اخبار ناگوار کوفه ، این ابیات را بر زبان جاری فرمودند : فِـــــــان تکن الدّنیـــــــا تُعَـــــدُّ نفیسهً فـــــــدارُ ثـــــوابِِ الله اعلی و اَنبَــــــلُ و ِان تکن الابــــــــدانُ للمـــوتِ انشِئَتْ فَقَتْـــلُ امرءٍ بالسَیْفِ فی اللهِ افضـــــلُ و ان تکنِ الارزاقُ قِسْمـــــــاً مقّـــــــــدراً فقّلهُُ حِرْصُ المـــــــرءِ فی الرزقِ اَجْمَـــلُ و ِان تکُـــنِ الاَمـــــوالَ للترّکِ جمعُهــــــا فمــــا بالُ مَتـــــروکٍ به المَرءُُ یَبْخَــــــــلُ 🌀 در ترجمه‌ی لهوف همین سروده اینگونه به نظم آمده است: دنیـــا اگر به چشم لئیمان گران بهــــاست پاداش حق گران‌تر و برتر به چشم ماست گر بهـــــر مــ،ــرگ پیکر ما را سرشته‌اند در راه دوست کشته شدن افتخار ماست چون سهـــــم ما ز روزی دنیا مقدر است زیباتر آن که حرص طلب در دلش بکاست چون جمع مال عاقبتش ترک گفتن است مالی چنین بخیل شدن بهر وی چراست 🌧 امام عَلَيهِ السَّلامُ پس از بیان این ابیات ، اشک از چشمان مبارکشان جاری شد. ─═┅═༅𖣔1⃣8⃣𖣔༅═┅┅─